سلما امیدی - Assistant Professor, Department of Endodontics, Faculty of Dentistry, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهدی لمعی - Endodontist, Sari, Iran
فرشاد باقری - Resident in Oral and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
علیرضا رفیعی - Professor, Department of Immunology, Molecular and Cell Biology Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
جمشید یزدانی چراتی - Associate Professor, Department of Biostatistics, Health Sciences Research Center, Addiction Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: گوتاپرکا به عنوان ماده اصلی پرکننده کانال، مورد قبول عموم است. مخروط های استاندارد گوتاپرکا در درجه تقارب های ۱۰-۲درصد موجود می باشند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ریزنشت اپیکالی کانال های پر شده با مخروط های گوتاپرکا با درجه ی تقارب های مختلف با استفاده از روش نفوذ پروتئین است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۹۶ دندان قدامی تک کانال ماگزیلا انتخاب شد. سپس تاج این دندان ها جدا گردید و نمونه ها، با استفاده از فایل روتاری پروتیپر آماده سازی شدند. دندان ها به شش گروه آزمایشی ۱۵ تایی و دو گروه کنترل ۳ تایی تقسیم شدند. در هریک ازگروه ها پرکردن کانال ها با استفاده از مستر کن با تقارب های متفاوت (۴-۲و۶) درصد و کن فرعی با تقارب های متفاوت (۲ و۴) درصد با روش تراکم جانبی انجام شد سپس میزان ریزنشت پروتئین در هر نمونه با استفاده از آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی بررسی شد. یافته ها: در مقایسه هر ۶ گروه با هم، تفاوت معنی دار بود (۰۰۱/۰< P). کم ترین ریزنشت در گروه مسترکن ۲ درصد و کن فرعی ۲ درصد و بیش ترین ریزنشت در گروه مسترکن ۴ درصد و کن فرعی ۲ درصد، مشاهده شد. استنتاج: در چارچوب مطالعه حاضر، استفاده از مسترکن ۲ درصد به همراه کن فرعی ۲ درصد، کم ترین بروز ریزنشت را در پی دارد. هرچندکه کن اصلی ۶ درصد به همراه کن فرعی ۴ درصد نتایج خوبی به همراه داشت.

apical microleakage, protein penetration, root canal obturation, tapered Gutta-Percha, میکرولیکیج اپیکال, نفوذ پروتئین, پرکردن کانال, گوتاپرکا تقاربدار