علی اکبر حیدری - Infectious Diseases Department, Imam Reza Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
محمدجواد قبولی - Infectious Diseases Department, Imam Reza Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
کیارش قزوینی - Microbiology Research center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
مریم مجتبوی - Taleghani Trauma Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad ,Iran.

زمینه و هدف: کشت و رنگ آمیزی های زیل نلسون و فلوئورسنت، روش های استاندارد تشخیص سل هستند. وقت گیر بودن و گاه دقت پایین آنها مطرح کننده نیاز به روش های تشخیصی سریع تر و دقیق تر می باشد؛ روش هایی که بتوانند در موارد عدم دسترسی به نمونه مناسب جهت اسمیر و کشت، جایگزین اقدامات تهاجمی گردند و علاوه بر آسان و سریع بودن، دقت تشخیصی قابل قبول داشته باشند. هدف از این مطالعه، بررسی ارزش تشخیصی PCR خون در سل ریوی می باشد. روش تحقیق: این مطالعه روایی یک روش تشخیصی، بر روی ۶۴ بیمار مبتلا به سل ریوی اثبات شده (بر اساس معیارهای پروتکل ملی سل) و ۲۸ فرد کاملا سالم انجام گرفت. از تمام این افراد ۵/۴ میلی لیتر خون تهیه و با ۵/۰ میلی لیتر EDTA مخلوط گردید. آزمایش PCR پس از DNA Extraction با استفاده از پرایمر SI ۶۱۱۰ انجام شد. یافته ها: میانگین سنی گروه مورد، ۶/۱۸±۸/۴۹ و در گروه شاهد ۵/۱۸±۲/۴۸ بود و از این افراد به ترتیب ۴/۴۸% در گروه مورد و ۲۵% در گروه شاهد مرد بودند.PCR خون در ۲۳ بیمار مبتلا به سل ریوی، مثبت گزارش شد؛ اما هیچکدام از افراد گروه شاهد، PCR مثبت نداشتند که حساسیت ۷/۳۵% و ویژگی ۱۰۰% برای این آزمایش محاسبه می گردد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن ویژگی ۱۰۰% PCR (علی رغم حساسیت کم)، در شرایطی که دسترسی به یک نمونه مناسب وجود ندارد، PCR مثبت خون نیاز به انجام اقدامات تهاجمی را برطرف می کند و با قطعی شدن سریع تشخیص و درمان زودرس، بیمار نجات می یابد.

Tuberculosis, Mycobacterium tuberculosis, PCR, Sensitivity, Specificity, سل, مایکوباکتریوم توبرکلوزیس, PCR, حساسیت, ویژگی