فروزان اسدپور پیری - کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی دانشگاه لرستان
رشید ایراندوست - کارشناسی حسابداری دانشگاه پیام نور مرکز بندر گناوه
الهام دولتخواه دولت سرا - کارشناسی ارشد ریاضی کاربردی/آنالیز عددی دانشگاه فرهنگیان پردیس زینبیه
زهرا هاشمی نژاد - کارشناسی آموزش کودکان استثنایی دانشگاه فرهنگیان پردیس امام خمینی کاشان

در عصر اطلاعات و فناوری اطلاعات، محیط تعلیم و تربیت به عنوان یکی از بخش های حیاتی جامعه، با چالش های متعددی روبرو است. یکی از این چالش ها، غیبت مداوم در فرآیند تعلیم و تربیت است که می تواند تاثیرات عمیقی بر روی کیفیت و کارآیی این فرآیند داشته باشد. غیبت مداوم به معنای عدم حضور فیزیکی یا مشارکت فعال در محیط تعلیم و تربیت است و می تواند به علت مسائل مختلفی از جمله بیماری، تنبیه های اجتماعی، مشکلات خانوادگی یا حتی عدم علاقه به مطالعه و یادگیری رخ دهد. این مقاله به بررسی این چالش مهم و متداول در محیط تعلیم و تربیت می پردازد و راهکارهایی را مطرح می کند تا اثرات مخرب غیبت مداوم را کاهش دهد یا حتی از بین ببرد. در این راستا، ابتدا به تجزیه و تحلیل علل و دلایل انتشار این چالش می پردازیم تا بهتر بفهمیم چرا برخی افراد در محیط تعلیم و تربیت غایب می مانند. سپس، به بررسی راهکارهای مختلفی می پردازیم که می توانند به مدیران آموزشی، اولیاء، و دانش آموزان کمک کنند تا با غیبت مداوم مواجه شوند. این راهکارها شامل استفاده از فناوری های ارتباطی، تدابیر اجتماعی و روانشناختی، و تقویت مشارکت اجتماعی در فرآیند تعلیم و تربیت می شوند. در نهایت، اهمیت مدیریت و کنترل غیبت مداوم در محیط تعلیم و تربیت به عنوان یک ابزار برای ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری به وضوح مشهود است. این مقاله تلاش می کند تا با ارائه داده ها، تجربیات، و تحلیل های علمی، به بهبود فرآیند تعلیم و تربیت در مقابل چالش غیبت مداوم کمک کند و نقش مهمی در توسعه سیاست ها و برنامه های تعلیم و تربیت ایفا نماید.

غیبت مداوم، معلم، دانش آموز، تعلیم و تربیت.