اندیشه های تعلیم و تربیت فروبل

فروبل، یکی از مشهورترین چهره های فلسفه آموزشی را به حق می توان به "پدر کودکستان" یا "پدر آموزش ابتدایی" موسوم کرد. فروبل را میتوان یکی از نظریهپردازان ایدئالیست و آرمانگرای قرن نوزدهم دانست. او فلسفه آموزشی خود را تحت تاثیر پروتستان لوتری و فلسفه هگلی بنیان نهاد. او که شیفته رابطه خدا و عالم خلقت با انسان بود، آموزش و پروش را راهی برای شکوفا کردن قابلیت بشر برای درک رابطه انسان و خالقش می دانست که هرچه رشد عقلی و عاطفی بشر در اثر آموزش بیشتر باشد، به همان میزان رابطه او با خدا و طبیعت عمیق تر خواهد شد. او بر این باور بود که خداوند نیرویی ماورای کائنات است که همه مخلوقات خود را در نظمی بی نظیر و کلی منسجم خلق کرده است. چنین رابطه مستحکمی بین جزء و کل، در اثر حفظ نظم و درک رابطه بین خالق و مخلوق میسر است. از همینرو فلسفه آموزشی فروبل نیز انعکاسی بود از تزکیه نفس در اثر کارورزی و تلاش برای یادگیری و رشد ذهنی و جسمی برای قرار گرفتن در نظم کلی الهی. او که انسان را دارای دو جنبه روحانی و جسمانی می دانست بر جنبه روحانی وجود انسان تاکید بیشتری می کرد و معتقد بود جنبه روحانی انسان نشئت گرفته از یک وحدت روحانی در عالم وجود است که علیرغم تفاوتها و تنوع ظاهری در اجسام وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اندیشه ، تعلیم و تربیت ، فروبل