ساناز ریگی کارواندری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد واحد بافت
فاطمه ساراپورحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد واحد بافت
ریحانه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد واحد بافت

مدرسه دومین فضای تربیتی است که کودک در آن قدم می گذارد. کودک تا پیش از آن که وارد چنین فضایی شود، تنها مربیانی که داشته و از آن ها الگوبرداری می کرده، والدین او بوده اند. برای این که تعامل والدین با مدرسه به درستی برقرار شود، نیاز به برگزاری جلساتی است که به آن ها جلسات اولیا و مربیان گفته می شود. به طور معمول این جلسات بعد از یک سری دوره زمانی تعیین شده برگزار می شوند. در این جلسات، اولیا و مربیان به صورت مستقیم در خصوص تربیت و رشد کودک به معاشرت و گفتگو با یکدیگر می پردازند. به همین خاطر لزوم تشکیل جلسات اولیا و مربیان و ضرورت شرکت والدین در این جلسات، مشخص خواهد شد.بسیاری از والدین حضور در این جلسات را الزامی نمی دانند و این راه ها را به عنوان راهی موثر برای تربیت فرزندان خود در نظر نمی گیرند. خوب است بدانید که تنها خانواده و یا تنها مدرسه نمی تواند تاثیر کافی در تکامل و رشد کودکان داشته باشد. خانواده به عنوان مهم ترین بستری که کودک می تواند در آن رشد کند و از نظر تحصیلی و اجتماعی شکوفا شود، نقش مهمی در شکل گیری شخصیت کودک ایفا می کند. در مقابل مدرسه نخستین جامعه بزرگی است که کودک به تعامل با هم سن و سالان خود می پردازد. در حقیقت علاوه بر این که کودک باید مهارت های درست ارتباط گرفتن را بیاموزد. باید بداند که چگونه درس بخواند و چگونه برای آینده خود برنامه ریزی کند و در مسیر این برنامه ریزی ها، گام های کوچک و بزرگی بردارد.

خانواده،مربی،مدرسه،انجمن