راحله دین محمدی - فوق لیسانس فقه و حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان

انسان اجتماعی برای رفع نیازمندیهای خویش ناگزیر است با گروه ها و افراد مختلف در جامعه روابطی را برقرار سازد این روابط به دلیل پیچیدگی شخصیت و ماهیت اجتماعی و فردی انسان، برای وی مسائلی را به وجود میآورد که باید بتواند بهترین شیوه را برای برخورد با این مسائل بیابد و به آن عمل کند. مقصود از تربیت اجتماعی، پرورش جنبه یا جنبه هایی از شخصیت آدمیاست که مربوط به زندگی او در میان جامعه است تا از این طریق به بهترین شکل حقوق، وظایف و مسئولیتهای خود را نسبت به هم نوعان و هم کیشان خود بشناسد و آگاهانه برای عمل به آن وظایف و مسئولیتها قیام کند و به تعبیری دیگر، میتوان تربیت اجتماعی را آشنا ساختن فرد با روحیات اجتماعی و آموختن راه و رسم زندگی با دیگران و سپس پرورش روحیه تعهد و التزام عملی به انجام وظیفه خویش است. تربیت اجتماعی از ابعاد مهم تربیت در نظام اسلامیاست. اسلام دین عزلت گزینی و فردگرایی نیست، بلکه علاوه بر توجه به امور فردی، به مسائل اجتماعی نیز توجه دارد و این یکی از امتیازات دین خاتم است. همچنان چه در سیره معصومان بهویژه امام علی (ع) نیز به تربیت اجتماعی از جایگاهی ویژه و بااهمیت برخوردار است.

تعلیم و تربیت،اجتماع،امام علی (ع)