مطالعه مورفومتریک عضله اسکلتی در موش های دیابتی

زمینه و هدف: دیابت از جمله بیماریهایی است که صدمات جبران ناپذیری به بافتهای مختلف وارد می آورد و به عوارض شناخته شده ای از قبیل رتینوپاتی، نفروپاتی و نوروپاتی دیابتی منجر می شود. به اعتبار این که اثر دیابت بر عضلات اسکلتی کمتر مورد توجه قرار گرفته است، در این پژوهش این جنبه از عوارض دیابت به صورت تجربی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از ۲۴ موش نر نژاد Balb/c استفاده شد. نیمی از موش ها با بهره گیری از آلوکسان دیابتی شدند (گروه تجربی) و نیمی دیگر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. گلوکز خون در گروه تجربی پس از گذشت ۷۲ ساعت از تزریق بیشتر از ۱۸۰mg/dl بود. پس از گذشت ۸ هفته نمونه های تجربی و شاهد تحت بیهوشی قطع نخاع شدند و از بافت عضله اکستنسور دیژیتوروم آنها نمونه برداری شد و با استفاده از فرمالین ۱۰% تثبیت و مورد آماده سازی بافتی قرار گرفت؛ سپس برشهای مورد نظر با استفاده از میکروسکوپ و به کمک روشهای استریولوژیکی مورد مطالعات مورفومتریک قرار گرفتند. یافته ها: بی نظمی فیبرهای عضلانی کاهش قطر و تعداد آنها و افزایش بافت همبند بین فیبرها و همچنین کاسته شدن از تعداد هسته های هر فیبر از جمله شواهدی بود که در گروه تجربی مشاهده شد. نتیجه گیری: شواهد به دست آمده از گروه تجربی بیانگر این موضوع است که فیبرهای عضلانی این گروه در معرض آتروفی و تکروز قرار دارند که فعالیتهای حرکتی را در این گروه از حیوانات تغییر داده است. دگرگونی در ساختارفیبرهای عضلانی، کاهش قطر و کاسته شدن از تعداد آنها می تواند نتیجه یک میوپاتی گسترده باشد که احتمالا به دنبال نوروپاتی در موش های دیابتی بروز می نماید.

کلیدواژه ها:

Diabetes ، Mouse ، Morphometrical study ، Skeletal muscle ، دیابت ، موش ، عضله اسکلتی ، مطالعه مورفومتریک