مجتبی مرادی مکی - دانشگاه ادیان و مذاهب ؛ رشته وهابیت شناسی ؛دانشجوی دکتری
مهدی فرمانیان - دانشگاه ادیان و مذاهب ؛دانشیار
محمدجواد ابوالقاسمی - دانشگاه ادیان و مذاهب ؛استادیار

مناظره یکی از مهم ترین واصلی ترین روشها برای تبیین،اثبات و دفاع از آموزه های دین مبین اسلام است. در طول تاریخ اسلام، موضوع »مناظره و گفتگو با مخالفین مذهبی « یکی از مسائل مطرح در میان مذاهب اسلامی بوده است. این اصل قرآنی (جادلهم بالتی هی احسن)، همواره با موانعی مواجه بوده؛ از جمله اینکه برخی کوشیده اند این امر را مورد خدشه قرار داده و با آن مقابله کنند. برخی دیگر با استناد به پیامدهای زیانبار اخلاقی از مناظره گریزان بوده اند . شاید ابهام در شرایط و برخی از الفاظ نهی و مذمت بکار برده توسط اهل بیت، سبب شده ،برخی گمان کنند اهل بیت با اصل مناظره مخالفت نموده اند. از این رو تحقیق حاضر، سعی دارد با روش توصیفی تحلیلی، اصل جواز و عدم جواز مناظره را مورد بررسی قرار دهد .نتایج حاصل از این تحقیق نشانمیدهد ادله جواز مناظره را، میتوان در چهار قالب عمده )عدم اطلاق روایات نهی و مذمت، انجام مناظره توسطاهل بیت و اصحاب، تشویق به مناظره و مدح مناظره کنندگان،تعلیم فن مناظره و تشویق به تعلیم آن( طبقهبندی نمود.بدیهی است، نتیجه این تحقیق می تواند در تبلیغ و اشاعه فرهنگ گفتگو و مناظره با مخالفیندر عصر حاضر، نقش مهم و راهبردی داشته باشد

مناظره، جدال، مخالفین مذهبی، اهل بیت علیهم السلام.