بررسی وضعیت حمل و نقل و مسافرت در ایران در عصر قاجار
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: پژوهشنامه مطالعات راهبردی در علوم انسانی و اسلامی، دوره: 4، شماره: 42
- کد COI اختصاصی: JR_HISS-4-42_013
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 118
نویسندگان
کارشناس بررسی اسناد و مدارک سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
کارشناس برنامه ریز سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
چکیده
در ایران عصر قاجار راه های ارتباطی از نوع جاده های ارابه رو و سواره رو و پیاده رو بوده است که در درجه اول مخصوص حمل و نقل محمولات پستی بوده است. کوتاه کردن مسافت ها و استفاده از وسایل نقلیه ی سریع و تند از مهمترین دغدغه های مسافران راه ها در عصر قاجار بوده که جزء آرزوهای آنها بود ولی دولتمردان قاجار هیچگاه در صدد از بین بردن این دغدغه ها نبودند و سیاستهای کشورهای استعماری چون انگلیس و روسیه باعث گردید تا در خصوص اوضاع راه های ارتباطی ایران چاره ای اندیشیده بشود و به شکل امتیاز از آن سود ببرند. در زمینه حمل و نقل از وسایل ابتدایی مانند شتر- قاطر- اسب و دیگر چارپایان که در دوران باستان در ایران کاربرد داشت، استفاده می کرد. تا اوایل قرن بیستم، از وسایل حمل و نقل موتوری، راه آهن و راه آسفالته و شوسه، در ایران خبری نبود و ارتباط بین شهرها و مناطق روستایی و شهری، از طریق راه های مالرو، کاروانرو و گاه راه های ویژه کالسکه و دلیجان تامین می شد. در آن شرایط، ارزاق مورد نیاز شهرها، باید بر پشت چهارپایان و با کاروان های بارکش، از روستاها و نواحی غله خیز به شهر حمل می شد. ایرانیان به این جهت که حیوانات بارکش خوب در اختیار دارند، آنان را چنان قانع کرده که تصور می کردند دیگر نیاز به راه های خوب ندارند.کلیدواژه ها
حمل و نقل، ایران، قاجار، مسافرت، جادهاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.