چالش های مدیریت صنفی در تئاتر ایران
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMMR-2-2_001
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1402
چکیده مقاله:
فقدان انجمن صنفی مستقل در تئاتر ایران موجب شده تا تئاتر به عنوان شغل مطرح نباشد و هنرمندان تئاتر از حمایت شغلی برخوردار نباشند و این نارسایی، زیست ابتدایی و اقتصاد تئاتر را دچار بحران مدیریتی کرده است چراکه انجمن صنفی در تمام دنیا حامی کارکنان یک شغل در زمینههای بیمه، درمان، بازنشستگی، بیکاری، ورشکستگی، درآمدزایی و معرفی به کار است و در ایران چنین هویتی وجود ندارد. در ایران سه گونه تشکل صنفی، هنری و مردمنهاد زیر نظر سه وزارتخانه دولتی کار، فرهنگ و کشور وجود دارد که از نظر قانونگذاری و خدمترسانی، شباهت اساسنامهای و مجوز و کاربردی با انجمنهای صنفی دنیا ندارند. تشکل صنفی مربوط به حمایت از حقوق اعضا بوده و تشکل هنری مربوط به کیفیت آثار هنرمندان است و تشکل مردمنهاد به فعالیت اجتماعی با همراهی مردم ارتباط دارد. از طرفی انجمنهای صنفی ایران قابل مقایسه با دنیا نیستند چراکه عدم استقلال و نظارت دولتی و رویکرد غیرانتفاعی مانع از همسانی و همکاری با انجمنهای صنفی دنیا و قانون بینالمللی کار میشود. انجمنهای صنفی در دو هویت کارگری (هر کسی که کار میکند) و کارفرمایی (هر کسی که کار ایجاد میکند) شکل میگیرند و صنف به دو هویت کارگر و کارفرما وابسته است. تئاتر در ایران نه کارفرما دارد و نه از قوانین کارگری پیروی میکند بنابراین حتی اگر تشکلی ایجاد شود به دلیل فقدان رابطه قانونی کارگر و کارفرما، امکان فعالیت ندارد. به دلیل بحران اقتصادی تئاتر و ناکارآمدی انجمنهای هنری در حمایت از هنرمندان، چالشهای بسیاری پیش روی مدیریت صنفی در تئاتر ایران است که مهمترین آنها عبارتند از: عدم استقلال، فقدان هویت کارگری در قانون کار، تمایل غیراقتصادی هنرمندان، عدم تطبیق با قوانین دنیا، بیمههای غیرپشتیبان، شبهصنفهای دولتی، تجربه اندک صنفی، نظارت حاکمیتی، منابع محدود پژوهشی و ناآگاهی حقوقی هنرمندان. هدف از این پژوهش، شناسایی چالشهای پیش روی تشکیل انجمن صنفی و خدمات صنفی برای هنرمندان تئاتر ایران همپای هنرمندان تئاتر در جهان است. این پژوهش اسنادی و تطبیقی با رویکرد تحلیل کیفی مقایسهای بر قوانین کار، صنف و تاریخ تشکلها، سیری کوتاه دارد بر صنفهای تئاتری دنیا در مقایسه با نارسایی قانونی و خدماتی و نظارتی در صنفهای ایران. همچنین سدهای تشکیل صنف و خدمات آن را بررسی میکند که هنرمندان بتوانند با شناخت روشنتری به سوی تشکیل انجمن صنفی و یافتن راهکارهایی برای مدیریت این چالشها در تئاتر حرکت کنند
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهزاد خاکی نژاد
گروه مدیریت رسانه، پردیس بین المللی ارس، دانشگاه تهران، جلفا، ایران
رحمت امینی
گروه هنرهای نمایشی، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران