نقد عاشورانگاری در کتاب تاریخ طبری

در تاریخ اسلام حوادث بسیاری بوجود آمد که مسیر تاریخ را دگرگون کرد. واقعه عاشورا به علت شهادت مظلومانه امام حسین(ع) و فرزندان و یارانش از جمله این حادثه ها هستند. نویسندگان به علت اهمیت و تاثیر گذاری این واقعه در مسیر حرکت مسلمانان و حتی غیر مسلمانان،  در ثبت این واقعه تلاش کردند. اولین گونه این منابع، تک نگاری های قرن دوم در موضوع «مقتل الحسین» بود. مقتل باقی مانده از آن دوره به نام «مقتل الحسین» ابی مخنف(۱۵۷م)، در منابع جامع نگاری قرن سوم و جهارم حفظ شدند. یکی از این منابع کتاب«تاریخ الامم و الملوک» است. بسیاری از گزارشات عاشورا «مقتل الحسین» ابی مخنف در این منبع آمده است. کتاب ابی مخنف اولین منبع مستند باقی مانده از قرن دوم در مورد این موضوع است؛ بنابراین ضرورت دارد تا گزارشات طبری از این کتاب را مورد نقد و بررسی قرار داد تا میزان اعتبار روایات مشخص شود. اهداف تحقیق نقد سندی گزارشات با پرداختن به منابع طبری، شناخت راویان، روش و شیوه طبری و همچنین نقد محتوایی گزارشات در سه قالب رویکرد سیاسی، کلامی و عاطفی است. روش تحقیق نقد تاریخی با معیارهای نقد بیرونی و درونی است. با تحلیل نقدی گزارشات عاشورا در کتاب تاریخ طبری مشخص شد که طبری به علت نگرش تاریخی به کتاب مقتل ابی مخنف اعتماد کرده و اکثر روایات عاشورا را از این کتاب نقل کرده است. همچنین با توجه به گرایشات سیاسی، کلامی و عاطفی روایات را گزینش  و چینش کرده است. نوع چینش او سبب شده است تا به خواننده القاء شود که دستگاه حاکمیت در آفرینش چنین حادثه ای مقصر نبودند.

کلیدواژه ها:

تاریخ طبری ، رویکرد سیاسی ، نقد سندی ، نقد محتوایی ، رویکرد عاطفی