CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

هنجاریابی مقیاس خودانگاره بدنی در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر تهران

عنوان مقاله: هنجاریابی مقیاس خودانگاره بدنی در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر تهران
شناسه ملی مقاله: JR_JCSNP-2-3_001
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

سارا کاشانی وحید - Ph.D. Student in Psychology, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
علیرضا محمدی آریا - Assistant Professor, Preschool Department, Educational Sciences and Social Welfare, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iranand Visiting Assistant Professor, Department of Psychology, North Tehran Branch, Islamic Azad Univers
خدیجه ابوالمعالی الحسینی - Professor, Department of Psychology North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

خلاصه مقاله:
زمینه و هدف: خودانگاره بدنی یک مفهوم مهم است در درک روانشناختی دانش آموزان نوجوان، به خصوص دختران، در مواجهه با نگرانی های مربوط به تصویر بدن و مسائل مرتبط در اختلال هایی مانند اختلال های خوردن و بدریختی بدن است. هدف این پژوهش هنجاریابی مقیاس خودانگاره بدنی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تهران بود. روش: این پژوهش مطالعه ای توصیفی از نوع هنجاریابی با روش تحلیل عاملی تائیدی بود؛ جامعه آماری مطالعه حاضر شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه خودانگاره بدنی (روو و همکاران، ۱۹۹۹)، را به صورت آنلاین تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تائیدی با نرم افزار  SmartPLS۳ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پرسشنامه خودانگاره بدنی به طور کلی دارای هفت خرده مقیاس است. همسانی درونی هرکدام از خرده مقیاس های ارزیابی کلی از ظاهر (۰/۹۰) سرمایه گذاری در آرمان ها (۰/۷۸)، ارزیابی سلامت و تناسب اندام (۰/۸۴)، توجه به آراستگی (۰/۹۱)، ارزیابی قد (۰/۸۹)، ارزیابی چاقی/لاغری (۰/۹۲)، تاثیر منفی (۰/۷۵) و وابستگی/ثبات (۰/۷۹) در دامنه مطلوب به دست آمد. همچنین ضریب پایایی بازآزمایی این آزمون در بازه زمانی دوهفته ای برای نمونه ای ۵۰ نفری از شرکت کنندگان ۰/۸۳ و برای خرده مقیاس ها در دامنه ۰/۶۵ تا ۰/۹۲ به دست آمد. علاوه براین روایی واگرا، همگرا، پایایی ترکیبی این آزمون نیز مطلوب بود. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین خودانگاره بدنی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار دختر وجود داشت (۰/۰۱=T=۳/۲۴). نتیجه­ گیری: پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس خودانگاره بدنی در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر تهران قابل هنجاریابی است. این ابزار مناسبی برای اندازه گیری و درک بهتر تصویر بدن در این گروه جوانان است و می تواند در تحقیقات و مداخلات آینده جهت ارتقای تصویر بدن و روانشناختی دانش آموزان دختر مورد استفاده قرار گیرد. .

کلمات کلیدی:
Body Self-image, Psychometrics, تصویر بدنی خود, روانسنجی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1777648/