بررسی وستیبولار اکویداکت در سی تی اسکن با رزولوشن بالا در بیماران مبتلا به اتواسکلروز

سابقه و هدف: اتواسکلروز یک بیماری با اختلال در بازسازی کپسول لابیرنتین است که با سرگیجه و سبکی سر همراه می باشد. یکی از علل احتمالی آن، همراهی وستیبولار اکویداکت عریض با این بیماری می باشد. در این مطالعه شیوع وستیبولار اکویداکت عریض در این بیماران در مقایسه با جمعیت نرمال بررسی شده است. مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی ۲۶ فرد مبتلا به اتواسکلروزیس دو طرفه و ۲۶ نفر با حداقل داشتن یک گوش سالم نیاز به سی تی اسکن مورد مقایسه قرار گرفتند. وستیبولار اکویداکت از طریق ارزیابی دو فاکتور عرض نقطه میانی آن بین دیافراگم خارجی و کروس مشترک و عرض آن در ناحیه دیافراگم خارجی بررسی و بین دو گروه مقایسه شد. هدایت استخوانی، آستانه درک گفتار، گپ بین هدایت استخوانی و هدایت هوایی در بیماران اتواسکلروز با وستیبولار داکت عریض و نرمال محاسبه و با هم مقایسه انجام شد. یافته ها: میانه عرض وستیبولار اکویداکت در ناحیه آپرتور خارجی در بیماران مبتلا به اتواسکلروز (۱/۲ میلی متر) به طور معنی داری بیشتر از افراد سالم (۱ میلی متر) بود (۰/۰۴۶=p). از نظر اندازه اکویداکت وستیبولار در بیماران اتواسکلروز تعداد ۵ بیمار (۹/۶%) با یافته های رادیولوژیک وستیبولار اکویداکت عریض یافت شد. با این حال این میزان اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. در بیماران اتواسکلروز آستانه شنوایی از راه استخوان در تمامی فرکانس ها در افراد با وستیوبلار اکویداکت بزرگ به طور معنی داری از سایر بیماران بالاتر بود (۰/۰۰۱>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه شیوع وستیبولار اکویداکت عریض در بیماران مبتلا به اتواسکلروز قابل توجه بوده و بهتر است قبل از جراحی به سی تی اسکن بیماران توجه کافی شود تا از عوارض احتمالی بعدی پیشگیری شود.

کلیدواژه ها:

Otosclerosis ، Vestibular Aqueduct ، Hearing Loss ، CT Scan. ، اتواسکلروز ، وستیبولار اکویداکت ، کاهش شنوایی ، سی تی اسکن.