آرمان قیسوندی - مربی گروه جغرافیا،دانشگاه پیام نور،تهران،ایران

توجه به شهرهای کوچک در بر نامه ریزی منطقه ای می تواند برخورد مناسبی با ضعف و نارسایی های این شهرها در سطوح محلی باشد. این شهرها مناطقی اند که در حاشیه قرار گرفته و از توسعه عقب مانده اند و دچار رکورد و توقف در سیر پیشرفت خود شده اند و در اثر عواقب منفی ناشی از رشد شهری آشفته خواهان توجه به فضا در سطح منطقه ای می باشند(رستمی،۱۵:۱۳۷۹).بر این مبنا در فرایند برنامه ریزی ها از سطوح ملی، منطقه ای، ناحیه تا توسعه روستایی، تقویت و رشد شهرهای کوچک را نباید نادیده گرفت، زیرا از آنجایی که این کانون ها حد فاصل نقاط شهری بزرگ و نقاط روستایی بوده و امکانات و خدماتی را به نواحی روستایی خود ارائه می دهند، در نتیجه می توانند نقش بسزایی در توسعه نواحی روستایی داشته باشند و مهم تر از همه با داشتن توانایی در ارائه تسهیلات به نقاط روستایی از مهاجرت روستانشینان می کاهد. می توان شهرهای کوچک را به عنوان مرکزی قلمداد نمود که نقش بسزایی دارند در تقویت محرک های رشد و توسعه نواحی حوزه نفوذ خود، چون مهاجرت تنها از نوع مهاجرت روستا- شهری نیست و مهاجرت های شهر به شهر نیز دیده می شود. در اینجا تحلیل مفاهیم نظری و تئوریک مرتبط با بحث در تحقیقات حائز اهمیت است . در این مقاله به تحلیل مفاهیم و اصطلاحات تئوریک شهرهای کوچک در ارتباط با توسعه وتعادل منطقه ای می پردازیم و از زاویای مختلف جغرافیایی و جامعه شناسی مفاهیم شهر،شهر ،شهر کوچک و میانی، توسعه،منطقه،توسعه منطقه ای ،تعادل منطقه ای،حوزه نفوذ ،نقش یا کارکرد شهر،شبکه شهری،سلسله مراتب شهری و سیستم منطقه را مورد تحلیل و بررسی تئوریک قرار می دهیم.

شهر کوچک،تعادل منطقه ای،توسعه منطقه ای،سیستم منطقه ای