طوفان شریفی - طراح و مدرس
علیرضا اژدری - استادیار گروه طراحی صنعتی دانشگاه تهران

در این مقاله، به ماهیت نوآوری بنیادین معنا، نتیجه بخش در خلق بازارهای جدید پرداخته می­شود و اساس این نوع از نوآوری، برپایه تئوری­های هرمنوتیک به عنوان بیان­کننده­ی تفسیر مولد، برانگیزاننده­ی نوآوری معانی در طراحی، مورد بررسی قرارداده می­شود. این مقاله ذاتا مفهومی بوده تا جایی که هدف آن تامین یک ساختار تئوری است تا سایر تحقیقات بر اساس آن قرار گیرند. مقایسه روش­های نوآوری تحلیلی و تفسیری، آشکار می­سازد که نوآوری موفق، نیاز به پردازش در دو مرحله تحلیل و تفسیر به طور موازی دارد؛ از این رو تلاش می­شود مسیر یا روشی درکنار نوآوری تحلیلی به وجود آورده شود. مقایسه این دو روش نوآوری نشان می­دهد که مدل تفسیری، در تلاش برای رسیدن به معناهای  جدید است ولی اغلب مدل­های تحلیلی، به حل مشکل می­اندیشند. بنابراین شرکت­هایی که در جستجوی معانی بنیادین جدید هستند، می­توانند به نوآوری­های تفسیری روی آورند. در ادامه، رصدکردن روشی از نوآوری تفسیری در کارگاه نوآوری یک شرکت مطرح و موفق روز، و بازخوانی مراحل آن با مفاهیم هرمنوتیک، روشن می­سازد زیربنای این ساختارها، عمدتا مبانی و مفاهیم مطالعات هرمنوتیک هستند. بنابراین اگر مسئولین و سازمان­هایی که در بخش نوآوری فعالیت می­کنند، پژوهش­های بیشتری در این حوزه انجام دهند، به موفقیت­های بیشتری در این نوع نوآوری، دست می­یابند.

روش طراحی, نوآوری طراحی محور, نوآوری بنیادین معنا, هرمنوتیک