رها علینژاد - عضو هیات علمی دانشکده سینما و تئاتر /دانشگاه هنر

در تاریخ معاصر طراحی صحنه به خصوص از حدود نیم قرن گذشته تا­کنون، رویداد چهارسالانه پراگ (پی کیو)، نقش مهمی در تبیین طراحی صحنه معاصر دارد. پی کیو طی چندین دهه با دستاوردها و نوآوری­هایی که در آن تجربه می­شود، تعاریف سنتی طراحی صحنه را دستخوش تغییر می­کند. در این مقاله تلاش می­شود به اینکه چگونه تجربیات پی­کیو، تعاریف و چارچوب های طراحی صحنه و فضا را تحت تاثیر قرار می دهد؟، پاسخ داده شود. در این مجال، فرض نگارنده بر این است که رویداد هنری چهار سالانه پراگ، در تغییر تعاریف و محدوده طراحی صحنه در زمان معاصر موثر است. ضمن بررسی دستاوردهایی مانند طراحی صحنه به مثابه اجرا، چالش فضای مشترک و عناصر آن، فضای معماری ناپایدار، و نقش اشیا و سازندگان در نتیجه این رویداد به مثابه جنبش هنری تاریخ معاصر قلمداد می­شود که طراحی صحنه و برخی دیگر از هنرهای پیرامون خود را تحت تاثیر قرار داده و در تغییر و تحولات هنری و بینافرهنگی پیشرو است. این مقاله به روش کیفی انجام و به شیوه تحلیلی و توصیفی نگارش شده است و اطلاعات آن با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه­ای و مشاهدات میدانی، جمع­آوری شده است.

طراحی صحنه معاصر, چهارسالانه پراگ(پی کیو), فضای مشترک, فضای معماری ناپایدار, اشیا, سازندگان