فیلم ناصرالدین شاه اکتور سینما(۱۳۷۰) بازنمایی کننده تجربه نظاره گری جسمانی و از میان رفتن مرز میان ناظر و منظر سینمایی
عنوان مقاله: فیلم ناصرالدین شاه اکتور سینما(۱۳۷۰) بازنمایی کننده تجربه نظاره گری جسمانی و از میان رفتن مرز میان ناظر و منظر سینمایی
شناسه ملی مقاله: JR_JFADRAM-26-3_006
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JFADRAM-26-3_006
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدباقر قهرمانی - دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
علیرضا صیاد - دانشگاه هنر
خلاصه مقاله:
محمدباقر قهرمانی - دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
علیرضا صیاد - دانشگاه هنر
فیلم ناصرالدین شاه اکتور سینما مبتنی بر وقایع ورود سینما به ایران و با مروری بر تاریخ سینمای ایران، داستانی تخیلی ارائه می کند، و از این مدخل به معضلات ساخت فیلم و ممیزی میپردازد و نقش قدرت حاکم در این فرایند را مورد اشاره قرار میدهد. در طول روایت، دایما مرزهای میان فضای واقعی مفروض جهان داستان و فضای سینمایی درون روایت محو میشود؛ گاه شخصیت فیلمی وارد فضای واقعی میشود و فاصله پرسپکتیوی و جایگاه امن نظارهگری را از بین میبرد، و گاه تماشاگر وارد محیط فیلم میشود و با شخصیت فیلمی به تعامل میپردازد. از این منظر این اثر را میتوان به مثابه کنکاشی خلاقانه در رابطه با تجربه نظارهگری سینمایی در نظر گرفت. با شکافته شدن پرده و شکسته شدن مرز میان ناظر و منظر سینمایی، این فیلم الگوی نظارهگری مبتنی بر تماس لامسهای و ارتباط بدنی را بازنمایی میکند. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است، این بحث را مطرح میسازد که این اثر، با ادای دین به تاریخ سینمای ایران سعی کرده است درک سنتی از مفهوم نظارهگری سینمایی را مورد پرسش قرار دهد و بر جنبه های تنانی و ادراک جسمانی در تماشای فیلم تاکید کند.
کلمات کلیدی: ناصرالدین شاه اکتور سینما, محسن مخملباف, اتاق تاریک, نگاه خیره, تماس لامسه ای, بدن ناظر
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1774888/