ابوذر هادی - دانشجویان کارشناسی ارشد مرمتو احیاء بناها و بافت های تاریخی
سحر حسینی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
جمشید علیاری

اینکه آب مایه ی حیات است مثلی تاریخی ست و نشان از عنصر زندگی بخشی آب است. فهم این نکته رمز ورازهای پیوستگی و درهم تنیدگی زندگی آدمیان با این مایع حیات بخش را آشکار می کند ، آنجا که قسمتهای بزرگی از سرزمین عزیزمان در مناطق گرم و خشک و این اقلیم واقع شده است ، دستیابی به این عنصر همیشه با دشواری و مخاطراتی همراه بوده است و خلاقیت و دانش فنی و مهندسی مردمانش را به هم آوردی می طلبیده است ، قنات مظهر پاسخی تاریخی به این مشکل بوده است. قنات همواره زمینه های اجتماعی (به عنوان نمونه : نحوه ی تقسیم آب و نحوه ی نگهداری و تعمییر آن ، حرمت گزاری و حریم گذاری بر قنات ها و ... که همه بر این زمینه وزمینه های فرهنگی استوار است) ، اقتصادی (مانند : نحوه تامین مخارج نگهداری از قنات ها و یا گاها فروش سهم آب و ...) و زیست محیطی (زمینه های اصلی توسعه پایدار در حال حاضر در سطح جهانی) را به هم پیوند می داده و آن هم پیوندی از نوع پایدار ، که اکنون پس از بهره برداری ها و استفاده های بی رویه از منابع آبی و سیستم های جدید استحصال آب ، این تکنولوژی سنتی و کارآ (قنات) بیشتر تبدیل به یک نوستالوژی در اذهان مردمان این سرزمین گشته است. هدف این مقاله بازشناسی و واکاوی نقش قنات خصوصا در اقلیم گرم و خشک و تا حد امکان استخراج راهکارهایی در استفاده از آب و روشهایی برای توسعه همساز با اقلیم در عصر حاضر می باشد که تا به حد امکان بدوراز نگاه صرفا تاریخی و یادمانی به موضوع قنات خواهد بود

آب، قنات ، اقلیم گرم و خشک ، توسعه پایدار