محمد میرطاهری - کارشناسی ارشد بیابان زدایی- دانشکده منابع طبیعی- دانشگاه زابل
نصراله بصیرانی - استادیار دانشکده منابع طبیعی- دانشگاه زابل
سمیراسادات فاطمی آذرخوارانی - دانشجوی کارشناسی ارشد
کاظم عابدین زاده - کارشناس ارشد بیابان زدایی

در بسیاری از کشور های توسعه یافته و در حال توسعه، یافتن خط مشی زیست محیطی جهت رسیدن به توسعه پایدار در بخش منابع طبیعی یک اولویت ملی است. کاهش تضاد های اجتماعی و اقتصادی هدف اصلی توسعه پایدار در این کشور ها میباشد. توسعه پایدار، توصیفروشی جهت برنامه ریزی و تصمیم گیری با هدف دستیابی به کاهش واقعی و ماندگار نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی و همچنین حفاظت زیست محیطی میباشد. سیاستهای محیطی جهت رسیدن به توسعه پایدار توسط سازمانهای بینالمللی، کشور های ذینفع و سازمانهای غیر دولتی در یک چهارچوب حقوقی مشخص انجام میگیرد. توسعه پایدار، توسعه ای است که پاسخگوی نیاز های حال حاضر بشر بدون به خطر انداختن توانایی نسل آینده در رفع نیاز های خود باشد. هدف توسعه پایدار، ارائه یکچشم انداز بلند مدت برای جامعه است. توسعه پایدار اغلب در قالب سه بعد؛ اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بررسی میشود. محیط زیست، اساس توسعه پایدار و اقتصاد ابزار لازم و زندگی خوب اجتماعی، هدف توسعه پایدار است. محیط زیست طبیعی تحت تأثیر فشار فعالیتهای انسانی است و تحقق نیاز های نسل حاضر با کاهش تأثیر فعالیتهای انسانی نیاز به ایده های جدید دارد. محدود کردن گرم شدن کره زمین، توقف از دست دادن تنوع زیستی، کنترل و محدود کردن انتشار و آلاینده های شیمیایی پایدار و بازگشت به چرخه طبیعی مواد مغذی از جمله سیاستهای محیطی جهت رسیدن به توسعه پایدار است. در این مطالعه، سیاستهای محیطی سازمانها با مشارکت مردمی جهت رسیدن به توسعه پایدار در بخش منابع طبیعی در ایران و سایر کشورهای جهان مورد بررسی قرار میگیرد

تضاد های اجتماعی و اقتصادی، توسعه پایدار، حفاظت زیست محیطی، تنوع زیستی، سیاستهای محیطی