مدرسه، معلم و راهکارهای تربیت دینی در دانش آموزان

هدف نهایی نظام آموزشی در سراسر دنیا تعلیم و تربیت افراد به منظور حضور موثر در جامعه و انتقال هویت فرهنگ ارزش ها و اصول حاکم بر کشور است به نحوی که نظام آموزش و پرورش گروه های دانش آموزی را در مدارس و کلاس های درس گردهم می آورد تا امیدها و انتظارات جامعه و افراد را برآورده سازد. در این بین علی رغم آنکه در ظاهر فراگیری علم و ترویج شاکله های آن مهم ترین اهداف نظام آموزشی به شمار می آیند با این حال نباید از یاد برد که نظام آموزشی نقش مهمی در جامعه پذیری افراد ایفا می نماید. کلمه ی تربیت به معنای پروردن و آموختن به کار رفته است و اغلب منابع موجود در زمینه ی تربیت از دیدگاه اسلام، آن را به معنای زمینه سازی برای شکوفایی استعدادهای انسان و بالفعل نمودن آنها در نظر گرفته اند. برخی ۱ صاحبنظران با استناد به آیات قرآن، کلمه تربیت را از ریشه »رب« به معنای صاحب و پرورش دهنده در نظر گرفته و تربیت دینی را به معنای شناخت خدا به عنوان »رب« و تن دادن به ربوبیت او و طرد ربوبیت غیر او استنباط نموده اند. از دیدگاه اسلام عوامل محیطی، صاحب نقش اساسی در تربیت انسان هستند. عوامل محیطی را می توان به سه نهاد خانواده، جامعه و مدرسه تقسیم کرد. در این میان، نهاد مدرسه که متولی جریان رسمی تعلیم و تربیت است نقش بی بدیلی را در این باره می تواند ایفا کند. جامعه ی دینی نیاز به تربیت دینی دارد تا افراد در آن استعدادهای شان را شکوفا سازند. شیوه ی تربیتی مدرسه بر شخصیت دانش آموزان بسیار موثر است. تربیت در همه ی ابعاد اعتقادی، عبادی و اخلاقی با توجه به ابعاد وجودی انسان کار ساده ای نیست. لذا لازم است همه ی عوامل موثر بر تربیت در مدرسه و خارج از آن به طور هماهنگ به تربیت افراد بپردازند.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت دینی ، معلم ، دانش آموزان ، مدرسه