مروری بر اثر پروبیوتیک ها به عنوان وکتورهای واکسن در پیشگیری از عفونت های ویروسی

واکسن یکی از مهمترین راهبردهای مقابله با بیماریهای عفونی است. در دهه های گذشته، چندین نوع واکسن در آسیب شناسی بالینیبرای جلوگیری از عفونت های پیچیده به ویژه عفونت های ویروسی مانند ویرو س پاپیلومای انسانی، روتاویرو س و ویروس نقص ایمنیانسان که نمی توانند با مولکول های خاصی درمان شوند، مورد استفاده قرارگرفتند. روش های واکسیناسیون اولیه از عوامل بیماریزایتضعیف شده یا غیر فعال استفاده می کردند. از آنجا که اکثر عفونت ها فرآیندهای عفونی را از سطوح مخاطی آغاز می کنند، ایمن سازیمخاطی ممکن است راهی امیدوارکننده برای مقابله با انوا ع مختلف عوامل عفونی باشد. از این رو واکسن های مخاطی، به عنوانگزینه ای ارزشمند مورد توجه محققان قرار گرفته اند. باکتری های پروبیوتیک به عنوان یک حامل واکسن، راهبرد امیدوارکننده برایواکسیناسیون مخاطی در نظر گرفته می شوند. دانشمندان سعی می کنند با استفاده از باکتری های پروبیوتیکی به عنوان سیستم هایتحویل آنتیژن های دیگر در طراحی چنین واکسن هایی کمک کنند. در این مطالعه، استفاده از سویه های پروبیوتیکی زنده به صورتوکتورهای واکسن مخاطی برای جلوگیری از عفونت های ویروسی بررسی می شود. گام های مهم در جهت توسعه واکسن های مخاطیجدید، ایمن، عملی و موثر برای جلوگیری از عفونت های ویروسی و کاهش مرگ و میر و امراض ویرانگر آ نها برداشته شده است.

کلیدواژه ها:

وکتورهای واکسن ، ویروس نقص ایمنی انسان ، ویروس آنفلوانزا ، ویروس روتا ، ویروس پاپیلوما