مروری بر مشکلات پروژه های لوله رانی با استفاده از دستگاه های حفاری مکانیزه با نگرش مدیریت منابع

جمع آوری فاضلاب شهری و هدایت آن توسط خطوط انتقال فاضلاب، موضوع حائز اهمیت و قابل توجهی است که این روزها به علت وجود تاسیسات و معارض شهری و مسائل ترافیکی عموما با استفاده از روشهای اجرایی بدون ترانشه انجام میگیرد. استفاده از دستگاه های حفاری مکانیزه در اجرای خطوط انتقال فاضلاب به عنوان یکی از روشهای مطمئن و قابل اتکا همواره مورد توجه بوده است. هم اکنون در شهرهای تهران، کرمان و اهواز، لوله رانی (میکروتونلینگ) با استفاده از دستگاه های حفاری مکانیزه (MTBM) درحال انجام میباشد.با گسترش عملیات مزبور و افزایش چشمگیر هزینه های مختلف (مانند خرید یا اجاره ی ماشین آلات، ابزار و مواد مصرفی و ...) و هزینه های بالاسری، نیاز است در موضوع پشتیبانی و مدیریت منابع نگرش متفاوت و مجزایی داشت. در این مقاله سعی میشود ضمن بررسی مشکلات و چالش های اینگونه پروژه ها با نگرش مدیریت منابع، به منابعتاثیر گذار:۵ منابع انسانی و ماشین آلات و تجهیزات (دارایی ثابت) در عملیات اجرایی پرداخته شود و با استفاده از تجربیات پروژه های انجام شده در شهرهای همدان (لوله رانی با قطرهای ۱۲۰۰ و ۱۴۰۰ میلی متر)، لوله رانی تهران (مسیر شرق به غرب و غرب به شرق با قطرهای ۱۲۰۰، ۱۴۰۰، ۱۶۰۰، ۱۸۰۰ میلی متر) و پروژه های در دست اجرا (پروژه ی لوله رانی اهواز- مسیر ساحلی شرقی و غربی با قطرهای ۱۲۰۰ و ۱۴۰۰ میلی متر)، به مرور مشکلات پروژه های اشاره شده، با بررسی ابعاد و اثرات مدیریت منابع در پیشرفت، بهینه سازی و تسهیل عملیات اجرایی آنها پرداخته میشود.

کلیدواژه ها:

حفاری مکانیزه ، مدیریت منابع ، لوله رانی ، فاضلاب شهری ، میکروتونلینگ