رحمت مدندوست - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
ملک محمد رنجبرتکلیمی
امیراصغر مشیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
سروش عیسی پور - کارشناسی مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

بتن خودتراکم یکی از جدید ترین انواع بتن ها ی با عملکرد بالا محسوب می شود که خصوصیاتی چون عدم نیاز به تراکم داخلی و یا خارجی و عبور ازشبکه های آرماتور بندی متراکم آن را از بتن ها ی معمولی متمایز می کند. ویژگی دیگر بتن های خودتراکم پایداری و ویسکوزیته ی بالای آن می باشد که در نتیجه ی افزودن پرکننده ها و استفاده ی بیشتر مواد سیمانی است. اما افزایش در مقادیر مصرف مواد سیمانی و پرکننده ها در بتن های خودتراکم موجب افزایش تردی ماتریس بتن شده و در نتیجه کاهش شکل پذیری را به دنبال دارد. با توجه به تجربه ی موفق استفاده از الیاف در بتن در طول سالیان گذشته به جهت افزایش شکل پذیری بتن های معمولی، سبکدانه و مقاومت بالا، استفاده از الیاف پیشنهاد مناسبی جهت ارتقای شکل پذیری بتن های خودتراکم خواهد بود. از سوی دیگر به علت اثر کاهنده ی شدید الیاف بر شاخص های جریان پذیری بتن تازه، حفظ خواص بتن تازه ی خودتراکم در محدوده ی تعیین شده آیین نامه برای رده ی موردنظر، عاملی محدود کننده در مقادیر مورد استفاده ی الیاف می باشد در این مقاله به ارزیابی اثر الیاف فولادی، پلی پروپیلن وPET بازیافتی، هر کدام به طور جداگانه بر خواص تازه و سخت شده بتن های ساخته شده باسنگدانه های کاملا شکسته پرداخته می شود. به منظور بررسی اثر الیاف بر خواص بتن تازه ی خودتراکم، آزمایش های جریان اسلامپ، 50T قیفv شکل و جعبه یL انجام شده است، همچنین آزمایش های مورد بررسی در فاز سخت شده ، مقاومت فشاری، مقاومت کششی به روش شکافت در سنین 3،7 ،28 ،14 42 و 90 روز و مقاومت خمشی در سنین 28 و 42 روز و سرعت عبور امواج اولتراسونیک در سنین 14 28، 42 و 90 روز را شامل می شود

بتن خود تراکم، خواص بتن سخت شده، الیاف فولادی، الیاف پلی پروپیلن، الیافPET بازیافتی