فهیمه کاظمی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی
محمد یمینی - دکتری روانشناسی تربیتی (دانشگاه غیرانتفاعی شاندیز مشهد)

یکی از مهمترین نیازهای دانش آموزان به خصوص در مقطع متوسطه این است که از سطح مطلوب خودکارآمدی تحصیلی برخوردار باشند. عوامل مختلفی در این زمینه تاثیرگذار بوده و نیازمند انجام پژوهشها و مطالعات بیشتر میباشد. لذا هدف از انجام طرح تحقیقاتی حاضر بررسی نقش واسطهای جوعاطفی خانواده در رابطه بین خودکنترلی و خودکارآمدی تحصیلی در بین دانش آموزان شهر مشهد است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان مقطع متوسطه در دوره دوم است و تعداد حجم نمونه برابر ۳۸۰ نفر میباشد. آزمودنیها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی میجلی و همکاران، پرسشنامه جوعاطفی خانواده هیلبرن و پرسشنامه خودکنترلی کندال و ویلکاکسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بدست آمده از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و نرم افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان دهنده این بود دانش آموزانی که دارای مولفه های خودکنترلی هستند، میتوانند بهتر حضور و تمرکز خود را به یادگیری معطوف کرده و در نتیجه این امر موجب افزایش خودکارآمدی تحصیلی آنها خواهد گردید. از طرفی پایین بودن سطح خودکنترلی دانش آموزان، موجب افت و کاهش شاخصهای خودکارآمدی تحصیلی در آنها میشود. همچنین نتایج بیانگر این بود، دانش آموزانی که در محیط خانواده از جوعاطفی مطلوب برخوردار هستند، بهتر میتوانند مطالب را فرا گرفته و این موضوع زمینهساز افزایش خودکارآمدی تحصیلی در آنها میگردد. از این یافته ها چنین نتیجه گیری میگردد که بین خودکنترلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان ارتباط مثبت و مستقیمی وجود دارد و در این میان جوعاطفی خانواده دارای نقش میانجی بوده و ارتباط مثبت و معناداری دارد.

خودکنترلی؛ جوعاطفی خانواده؛ خودکارآمدی تحصیلی