ارائه الگوی بهبود بهره وری مدارس مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات (مورد مطالعه: آموزش و پروش منطقه ۱۹ شهر تهران)

بهبود بهره وری مدارس جدیدترین رویکرد در حوزه ارائه خدمات است که عرصه آموزش و پرورش منطقه ۱۹ را نیز متحول ساخته است. مقاله حاضر با هدف ارائه الگوی بهبود بهره وری مدارس در آموزش و پرورش منطقه ۱۹ انجام شده است. این مقاله از منظر هدف یک پژوهش کاربردی-توسعه ای است که با روش پژوهش آمیخته انجام شد. جامعه آماری بخش کیفی شامل مدیران باسابقه آموزش و پرورش است که با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و با ۱۷ مصاحبه به اشباع نظری دست پیدا شد. جامعه آماری بخش کمی شامل آموزگاران آموزش و پرورش در شهر تهران است. برای تعیین ۱ حجم نمونه از روش اندازه اثر کوهن استفاده شد و ۱۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونهگیری نیز با روش تصادفی ساده صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه میباشد. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش تحلیل مضمون و نرم افزار MaxQDA استفاده شد. سپس با استفاده از مدلسازی ساختاری-تفسیری با نرم افزار MicMac الگوی اولیه ترسیم شد. در بخش کمی نیز برای اعتبارسنجی الگو از روش حداقل مربعات جزئی و نرمافزار Smart PLS استفاده شد. یافته های پژوهشی نشان داد زیرساختهای فناوری اطلاعات بر سبک تدریس فناوری محور و به روزرسانی منابع آموزشی اثر دارد. این عوامل نیز بر توانمندسازی معلمان تاثیر میگذارند و به همین ترتیب بهبود تجربه آموزگاران به کارایی تدریس و اثربخشی آموزشی منجر میشود. این در نهایت از طریق مشارکت و اثربخشی آموزشی میتوان به بهبود بهره وری مدارس دست یافت.

کلیدواژه ها:

بهبود بهره وری مدارس ، کارایی تدریس ، مشتریگرایی ، آموزش و پرورش منطقه ۱۹