رضا علیدادی - دانشجوی دکتری مدیریت راهبردی فضای سایبر
غلامرضا گودرزی - دانشگاه امام صادق(ع)،

رسانه دینی که برگرفته از تعالیم دین اسلام و قرآن کریم است، عنصر مهمی از فرهنگ یک جامعه دینی تلقی  می­شود که کارکردهای آن براساس آموزه­های دینی و در جهت هدایت جامعه است. این هدایت می­تواند با استفاده از شیوه­های مطرح شده در نظریه­های تاثیر رسانه­ای همانند، نظریه واسطه­ای، برجسته سازی، تزریق، کاشت و استحکام سازی ، به مرور شکل ­گیرد. با استفاده از این نظریه و نظریه تاثیر بر مخاطب متشکل از آگاهی، ترغیب، تصمیم، تایید، مدل جدیدی از کارکرد رسانه تا تاثیر بر مخاطب مطرح می­کند. در این مدل به چهار گزینه نظریه تاثیر، فرضیه "اقدام" اضافه می­شود که هم مدل پیشنهادی هم فرضیه "اقدام"  با استفاده از روش دلفی­فازی مورد تایید نخبگان قرار گرفت و درنهایت پارادایم جدیدی به نام مراسم دین داری یکپارچه که تغییری در هدف، شیوه و سبک برگزاری مراسم دینی، مذهبی است، در جامعه مطرح می­کند. این پارادایم جدید تاثیر مثبتی بر دین داری جامعه می­گذارد و باعث برگزاری پرشور مراسم مذهبی شده، دسته­های کوچک برگزارکننده این گونه مراسم را به گروه­های بزرگ شهری، استانی، ملی و درنهایت درسطح امت اسلامی تبدل می­کند. درنتیجه این عملکرد رسانه دینی، مخصوصا رسانه تلویزیون، می­توان گفت این رسانه در افزایش دین داری جامعه، به نحو مطلوبی موثر است.

دین داری یکپارچه, رسانه دینی, نظریه کاشت, نظریه استحکام, نظریه اقدام