هنگامه مدیر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس، ایران
پروانه قریب گرکانی - دکتری رشته فلسفه هنر، مدرس گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس، ایران (نویسنده مسئول)

گسترش روز افزون شهرها و افزایش جمعیت باعث پیدایش مواد دورریختنی و زباله گردیده است بنابراین هرگونه فعالیتی دارای دورریزهایی می باشد، که به اصطلاح آن را نخاله می نامند. بازیافت ضایعات و نخاله های ساختمانی در صورت مطالعه و اجرایی شدن می تواند به افزایش بهره وری مصالح در صنعت ساختمان و جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی منجر شود. بنابراین باید به بررسی نقش بکارگیری مجدد مواد بازیافت پذیر ساختمانی در تولیدفضای داخلی که کمترین مشکلات زیست محیطی را به دنبال داشته باشد، بپرداخته شود. نکته مهم در این رابطه، ارزیابی مصالح و موارد استفاده از آنهاست. صنعت ساختمان خود یکی از زمینه هایی است که می تواند در بکارگیری مواد بازیافتی مناسب باشد. در این تحقیق به بررسی استفاده از مواد بازیافت پذیر با روش توصیفی – تحلیلی و با استعانت از استراتژی قیاس پرداخته می شود. شیوه تحلیل با آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS می باشد نمونه گیری به صورت تصادفی و با استفاده از جدول مورگان است نتایج نشان می دهد که بیشترین سهم عاملی به پلاستیک بازیافتی با مقدار(۰۰۰/۱) و کمترین آن مربوط به دیوارهای قارچی (۳۸۳/۰) است.

مواد بازیافت پذیر، آلودگی، فضاهای داخلی