بررسی تاثیر پروژه های عمران شهری بر ارتقاء کیفیت مسکن و بهسازی بافت های فرسوده (مطالعه ی موردی: شهر یاسوج)

بسیاری از بافت های سنتی که زمانی مایه افتخار و مباهات شهرها بوده اند، در حال حاضر در معرض فرسایش و تخریب قرار گرفته اند. بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی و فیزیکی، برخورداری نامناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیرساخت های شهری، آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی برخوردارند. مسئله ای که این تحقیق با آن روبه روست رویکرد مدیریت عمران شهری در مداخله با بافت فرسوده ی شهری و تاثیر اقدامات آن بر ارتقای کیفیت مسکن شهروندان در شهر یاسوج می باشد. جامعه ی آماری شامل شهروندان شهر یاسوج می باشد که با استفاده از فرمول کوکران برای بررسی برای تعیین حجم نمونه ۳۸۳ نفر به عنوان نمونه ی آماری در نظر گرفته شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش رگرسیون استفاده شده است. در این مقاله یک فرضیه ی اصلی و چهار فرضیه ی فرعی مطرح شد که نتایج حاصل از تحلیل به تایید آنها اشاره دارد. فرضیه ی اصلی مطرح کننده ی این است که بین پروژه های عمران شهری بر ارتقاء کیفیت مسکن و بهسازی بافت های فرسوده ی شهری رابطه معناداری وجود دارد. در جدول تحلیل واریانس که معنی داری کل مدل را ارزیابی می کند مقدار معناداری کمتر از ۰.۰۵ می باشد، پس در سطح خطای ۰.۰۵ مدل معنادار می باشد. این بدان معناست که بین پروژه های عمران شهری و ارتقاء کیفیت مسکن و بهسازی بافت های فرسوده ی شهری رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پروژه های عمران شهری ، ارتقاء کیفیت مسکن ، بافت فرسوده ، مدیریت شهری ، شهر یاسوج