اثربخشی آموزش توانمندی های روانشناسی مثبت بر درماندگی روانشناختی نوجوانان

هدف: هدف اصلی این پژوهش، تبیین اثربخشی آموزش توانمندی­های روان­شناسی مثبت بر درماندگی روان­شناختی در نوجوانان شهر شیراز بوده است. روش پژوهش:روش تحقیق این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نوجوانان تحت پوشش موسسات فرهنگی هنری شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. نمونه آماری این پژوهش شامل ۳۰ نفر از نوجوانان تحت پوشش موسسه فرهنگی و هنری وستا بودند که به روش نمونه­گیری دردسترس هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش تحت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه­ای آموزش توانمندی­های روانشناسی مثبت سلیگمن و رشید (۲۰۰۶) قرار گرفتند، لیکن گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاس درماندگی روانشناختی (لاویبوند و لاویبوند، ۱۹۹۵) بود. برای تجزیه و تحلیل آماری داده­ها از SPSS-۲۶ استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش توانمندی­های روان­شناسی مثبت توانسته است بطور معنی­داری بر درماندگی روان­شناختی نوجوانان شهر شیراز اثربخش باشد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد آموزش توانمندی­های روان­شناسی مثبت، بر مولفه ­های درماندگی روانشناختی تاثیر معنی­دار داشته است. نتیجه گیری: لذا آموزش توانمندی­های روان­شناسی مثبت می­تواند رویکردی موثر جهت کاهش درماندگی روانشناختی نوجوانان باشد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت ، درماندگی روانشناختی ، نوجوانان