نقش اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه در پیش بینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه با سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر زنجان با دامنه سنی ۱۵_ ۱۸ سال بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد و از بین آنها ۲۶۰ نفر از طریق نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به پرسش نامه های احساس تعلق به مدرسه بری بت و همکاران (۲۰۰۴)، سازگاری دانش آموز سینها و سینگ (۱۹۹۳)، انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (۱۹۹۱) و اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند.یافته ها: یافته ها نشان داد اضطراب سلامت (۴۰۱=r)، انگیزش درونی (۴۶۵-=r)و احساس تعلق به مدرسه (۶۹۰-=r) با سازگاری تحصیلی رابطه معنادار دارند و همچنین اضطراب سلامت (۴۰۵=r) ، انگیزش درونی (۳۰۶-=r) و احساس تعلق به مدرسه (۳۵۸-=r) با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار دارند. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد متغیرهای پیش بین به ترتیب ۵۳ و ۲۴ درصد توانایی پیش بینی سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی را دارد.نتیجه گیری: نتایج یافته ها نشان داد اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه توانایی پیش بینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی را دارند؛ بنابراین به نظر می رسد می توان با استفاده از کاهش اضطراب سلامت و افزایش انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه به افزایش سازگاری تحصیلی و اجتماعی نوجوانان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، اضطراب سلامت ، انگیزش درونی ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری تحصیلی