اثربخشی مداخله همکاری خانه و مدرسه (FAST) بر خودکار آمدی و استرس والدگری مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونی شده

مشکلات رفتاری برونی­شده کودکان، همواره والدین و مراقبان آن­ها را با مسائل و مشکلات عدیده­ای مواجه می­سازد. این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی مداخله همکاری خانه و مدرسه بر خودکار­آمدی و استرس والدگری مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونی­شده انجام شد. روش این پژوهش شبه­آزمایشی و با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام مادران کودکان ۸ تا ۱۰ سال دارای مشکلات رفتاری برونی­شده در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. پس از اعمال ملاک­های ورود و خروج، ۳۰ نفر از آن­ها با روش نمونه­گیری چند­مرحله­ای خوشه­ای تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارش شدند. مداخله همکاری خانه و مدرسه در هشت جلسه ۱۵۰ دقیقه­ای برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار­های پژوهش شامل چک­لیست رفتاری کودکان (آخنباخ و رسکورلا، ۲۰۰۱)، پرسشنامه خودکار­آمدی والدگری  (دومکا، ۱۹۹۶) و استرس والدگری (آبیدین، ۱۹۹۵) بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که در گروه آزمایش، خودکار­آمدی والدگری (۳۰/۱۰=F و ۰۰۱/۰=P) به شکل معناداری افزایش و استرس والدگری (۵۱/۲۳=F و ۰۰۱/۰=P) کاهش یافته است که حاکی از اثربخشی مداخله همکاری خانه و مدرسه می­باشد؛ این اثر در مرحله پیگیری نیز تداوم داشت. بر اساس یافته­های پژوهش، برنامه همکاری خانه و مدرسه به عنوان یک مداخله موثر در مشکلات مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونی­شده می­تواند مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

همکاری خانه و مدرسه ، خودکار­آمدی ، استرس والدگری ، مشکلات رفتاری برونی ­شده