مرضیه کوه کرد سورکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مشاوره مدرسه، گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تیران، تیران، ایران
علیرضا شیرازی تهرانی - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده ی ادبیات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تیران، تیران
عباس مختاری - استادیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تیران، تیران، ایران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی درمان شفقت انطباق یافته با آموزه های اسلامی و درمان مبتنی بر شفقت کلاسیک بر خود شفقتی مادران دانش آموزان معلول جسمی- حرکتی انجام شد. این پژوهش کاربردی ازنوع نیمه تجربی،با طرح پیش آزمون- پس آزمون وگروه کنترل بود. جامعه آماری را تمام مادران دارای دانش آموز معلول جسمی – حرکتی شهر اصفهان درسال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل داده است.از بین جامعه آماری،نمونه ای به تعداد ۶۰نفربا استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با گمارش تصادفی انتخاب گردید و پرسشنامه های مورد نظردر بین مادران دانش آموزان معلول – جسمی حرکتی اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات جلسات شفقت انطباق یافته با آموزه های اسلامی، جلسات درمان مبتنی بر شفقت کلاسیک و مقیاس شفقت خود (scs) بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با روش تحلیل کواریانس استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ موردتحلیل قرارگرفت.نتایج نشان داد درمان شفقت انطباق یافته با آموزه های اسلامی و درمان مبتنی بر شفقت کلاسیک بر خود شفقتی مادران دانش آموزان معلول جسمی- حرکتی تاثیر دارد(p<۰/۰۰۱). در بررسی و مقایسه گروه شفقت درمانی کلاسیک و شفقت درمانی اسلامی مشخص شد اثر بخشی هر دو روش مداخله در همه مولفه ها مورد تایید است هم چنین روش مداخله شفقت درمانی اسلامی در مولفه مهربانی به خود و قضاوت در مورد خود بر روش کلاسیک برتری دارد.

درمان شفقت انطباق یافته با آموزه های اسلامی ، درمان مبتنی بر شفقت کلاسیک ، خود شفقتی، مادران ،دانش آموزان، معلول جسمی- حرکتی