پریسا حبیبی - دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
سید مهدی ذاکریان امیری - دانشیار، عضو هیئت علمی گروه روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
سید عبدالعلی قوام - استاد، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
سید علی اصغر کاظمی - استاد، عضو هیئت علمی گروه حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

زمینه و هدف: مسئولیت حمایت شامل مسئولیت پیش­گیری، واکنش و بازسازی است. در این پژوهش چشم انداز مسئولیت حمایت در کنیا و بازتاب آن بر جامعه بررسی می­شود.                   مواد و روش ها: روش انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی است.ملاحظات اخلاقی: در انجام پژوهش اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است. یافته­ ها: مسئولیت حمایت شامل مسئولیت پیش­گیری، واکنش و بازسازی است. آنچه R۲P را از ایده پیشین غلبه بر مداخلات بشردوستانه متمایز می سازد، اول، تاکید بر پیش­گیری است و دوم اولویت آشکاری است که برای واکنش چند جانبه هماهنگ در مواجهه با بحران قائل است. سومین و شاید جدیدترین ویژگی آن، این است که سازمان های منطقه ای نقش مهمی در تسهیل حل منازعات و اجرای این مسئولیت دارند.                                                                                     نتیجه­ گیری: خشونت پس از انتخابات کنیا در سال ۲۰۰۷ به عنوان اولین مورد پیش­گیری از R۲P به طور گسترده مورد توجه قرار گرفت. کنیا به عنوان داستان موفقیت R۲P دیده می شود: اقدام چندجانبه برای پیش­گیری از تشدید اختلاف و وابستگی شدید به بازیگران منطقه ای. هدف این مقاله بررسی صحت وسقم این ادعاست. این مقاله سوال می کند آیا پرونده کنیا واقعا نمونه ای موفق از پیش­گیری R۲P بود؟ تجزیه وتحلیل مورد کنیا در نهایت منجر به این نتیجه گیری می شود که کاربرد R۲P به موفقیت در تلاش برای مقابله با جنگ منجر نمی شود. این بافت کنیا بود که برای موفقیت میانجی­گری مطلوب بود و بعید است که R۲P بدون این عوامل احتمالی موفق می شد.

اتحادیه آفریقا, پیشگیری, سازمان ملل متحد, کنیا, مسئولیت حمایت