زهرا ادیب - دانشجوی کارشناسی حقوق موسسه آموزش عالی زند شیراز

تعیین داور در کلیه قراردادهای منعقد شده فی مابین طرفین امری عادی و طبیعی محسوب می شود و در برخی از موارد امری ضروری و حیاتی است. این ضرورت در قراردادهای تجارت بین الملل دارای وضوح بیشری است و از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. شرایط خاصی برای تعیین داور در زمینه های مختلف وجود دارد که فقدان هرکدام از این شرایط می تواند منجر به بطلان رای صادره شود. بنابراین اهمیت ویژه تعیین داور و وجود شرایط صالح داوری بسیار مهم قلمداد می شود. بند یک ماده یازده قانون داوری تجاری بین المللی یکی از مهمترین بندهای حیاتی این داوری محسوب می شود و شروط خاصی را مشخص می نماید. در صورت بروز اختلاف در هر زمینه ای در قرارداد می توان به داوری یک یا چند نفره و قوانین داوری ارجاع داد تا حل و فصل سریع و دارای ضابطه صورت بگیرد. قانون نمونه آنسیترال الگوی قانون داوری تجاری بین الملل می باشد که کلیه موارد مندرج در آن برای صلاحیت داوری در یک قرارداد تجاری حائز اهمیت است. قوانین داخلی ایران نیز بخشی از قوانین داوری بین المللی را مورد توجه قرار داده اند لیکن سازه های انگاره ای دقیقی در این زمینه به صورت مدون شکل نگرفته است. بنابراین نیازمند تلاش مضاعفی جهت همسان سازی با قوانین بین المللی نیز می باشیم. این مقاله دارای روش توصیفی _ کتابخانه ای است.

قانون نمونه آنسیترال، داوری بین المللی، تابعیت، داور