رضا استیری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته عمران – سازه دانشگاه حکیم سبزواری
حسین شاد - دکتری عمران- سازه و عضو هیئت علمی گروه عمران دانشگاه حکیم سبزواری

در سال های اخیر ساختار های محافظ جدیدی ارائه شده که هر یک به نوعی بار زمین لرزه موثر وارد بر ساختمان را کاهش می دهند و همچنین درحد امکان ساختمان را میرا می سازند که از آن جمله می توان دمپر یا میراگر را نام برد. استفاده از میراگر جرمی تنظیم شونده (TMD) یکی از روش های غیرفعال کنترل ارتعاشات سازه است. در این تحقیق اثر تعداد بهینه میراگرهای جرمی تنظیم شده (TMD) و نحوه قرارگیری آنها در طبقات یک قاب بررسی شده است ، در همین راستا به منظور مدل سازی رفتار غیرخطی اعضا از نشریه ۳۶۰ استفاده شده است. بعد از مدلسازی قاب ۱۲طبقه در نرم افزار ETABS و انجام تحلیل پوش اور بر روی پنج مدل مورد نظر به طور دقیق تر می توان نتایج حاصله را مورد ارزیابی قرار داد. ابتدا به بررسی تغییرات ایجاد شده در تغییر مکان رخ داده در طبقات قاب ۱۲ طبقه ناشی از به کار گیری میراگر جرمی و مقایسه ی آن با یکدیگر پرداخته شده است و مشاهده گردید که قرار گرفتن میراگر های جرمی به صورت موازی در سازه در مقایسه با حالت سری از عملکرد بهتری برخوردار بوده است.

میراگر جرمی ، کنترل پاسخ سازه ، قاب بتنی خمشی ، آرایش