مهار زیستی بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی با استفاده از اندوفیت های قارچی بازیدیومیکوتا

بیماری پژمردگی فوزاریومی یکی از مهمترین بیماری های گوجه فرنگی است که بطور جدی کشت و توسعه این محصول را در سراسر جهان تهدید می کند. در این مطالعه توان مهار زیستی چهار جدایه اندوفیت قارچی بازیدیومیکوتا جداسازی شده از گندم و یولاف وحشی شامل Rhizoctonia endophytica M۳۲، R. zeae M۹، Fomes inzengae M۴۰ و Coprinopsis urticicola M۲، علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. در شرایط آزمایشگاه ابتدا هویت و نژاد بیمارگر با استفاده از استنباط تبار شناختی و آغازگرهای اختصاصی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه با استفاده از آزمون های آزمایشگاهی و گلخانه ای شامل کشت متقابل، تولید متابولیت فرار، کشت داخل گلدان و آزمون های تقسیم و برش ریشه، توانایی آنتاگونیستی جدایه های اندوفیت در بازدارندگی از رشد بیمارگر و امکان القای مقاومت در گیاه مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از شواهد مولکولی هویت و نژاد بیمارگر به صورت Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici نژاد ۳ تعیین گردید. آزمون های آزمایشگاهی در مقایسه با شاهد نشان داد که در آزمون کشت متقابل تمامی جدایه ها در روزهای پنجم و هفتم بعد از کشت سبب کاهش معنی دار قطر پرگنه قارچ بیمارگر شدند. در آزمون متابولیت فرار نیز تمامی جدایه ها، بجز جدایه R. zeae M۹ در روزهای سوم و پنجم، بطور معنی داری کاهش رشد میسلیومی بیمارگر را موجب شدند. بررسی های انجام شده در شرایط گلخانه نیز نشان داد که تنها جدایه C. urticicola M۲ به طور معنی داری در مقایسه با تیمار شاهد و سایر اندوفیت ها سبب کاهش شدت بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی و افزایش فاکتورهای رشدی گیاه گردید.

کلیدواژه ها:

Lycopersicum esculentum Miller ، شدت بیماری ، نژاد بیمارگر ، اندوفیت های قارچی ، فعالیت آنتاگونیستی