پاسخ سطح آیرزین سرمی به هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط در موش های صحرایی نر چاق

مقدمه و هدف: آیرزین به عنوان مایوکاینی ترشح شده با فعالیت ورزشی شناخته شده است که نقش مهمی در متابولیسم انرژی و تنظیم بیماری های متابولیک مانند چاقی ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح آیرزین سرمی موش های صحرایی نر چاق بود.   مواد و روش ها: در این مطالعه­ی تجربی، تعداد ۱۶ سر موش (وزن ۲۵۰ الی ۳۰۰ گرم، نمایه توده بالای ۳۰ گرم بر سانتیمتر مربع) به دو گروه تمرین هوازی با شدت ۷۰ الی ۷۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (شدت متوسط) و گروه کنترل تقسیم ­شدند. تمرین هوازی شامل: هشت هفته تمرین هوازی روی نوارگردان، تعداد جلسات تمرینی ۵ جلسه در هفته به مدت زمان ۶۰ دقیقه در روز اجرا شد. پس از دوره تمرین، سطح آیرزین سرمی، اندازه گیری شد. از آزمون t همبسته و مستقل جهت بررسی تفاوت میانگین های درون و بین گروهی استفاده شد و برای آزمون فرضیه­ها سطح معناداری ۰۵/۰>p < /span> درنظرگرفته­شد.   نتایج: سطح آیرزین سرمی، در گروه تمرین هوازی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار یافت (۱۸/۴=t و ۰۰۱/۰=p < /span>). مقادیر وزن در گروه تمرین هوازی کاهش معنی دار یافت.   نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار آیرزین سرمی شد. همچنین، به نظر می رسد تمرین هوازی با شدت متوسط منجر به افزایش در فرایند گرمازایی، کاهش وزن بدن و افزایش انرژی مصرفی شود.

کلیدواژه ها:

آیرزین ، تمرین هوازی ، موش های صحرایی چاق