محمد یوسف پورگراکونی - کارشناس ارشد آموزش و ترویج کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

دارا بودن ویژگی های گردشگری در یک شهر، دربرگیرنده منافع شخصی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی برای ساکنان آن شهر است. به این صورت که رهایی از فشار و تنش، افزایش سلامت و بهداشت روانی، رشد خلاقیت و خودشکوفایی، رشد مهارت ها و آموزش ها و حتی تکامل شخصیت اجتماعی شهروندان را به عنوان منافع و مزایای شخصی حاصل از توسعه گردشگری شهری می توان بر شمرد. در اکثر کشورهای موفق در بحث گردشگری در واقع این مدیریت منسجم و هماهنگ شهری است که باعث فعالیت های هم جهت می شود، شهردارهای نقاط مختلف دنیا در پرتو اختیارات و مدیریت قوی و هماهنگی که دارند، اقدامات جدی برای جذب گردشگران به عمل می آوردند، بازسازی فضاهای ظاهرا متروک و مرده به قصد زنده کردن جنبه های کهن جامعه پیش از صنعتی دارند، از ساختمان های کارخانه های قدیمی برای پذیرایی گردشگران استفاده می کنند. در نتیجه می توان گفت توسعه گردشگری در یک شهر نیازمند همکاری شهرداری و ارکان شهری می باشد زیرا که مناسب سازی محیط شهری برای جذب گردشگر بیشتر بسیار مهم شمرده می شود و این کار بر عهده شهرداری می باشد. در این راستا مناسب سازی محیط شهری اهمیت زیادی دارد و اقدامات، راهکارها و رویکردهای مشخصی در این خصوص مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری است. به طوری که در شهرهای بزرگ و موفق، شهرداری ها در اجرای طرح های گردشگرپذیر و توسعه گردشگری با سایر دستگاه های مرتبط مانند میراث فرهنگی رقابت می کنند و شهرداری ها مهمترین نقش را در این زمینه ایفا می کنند.

میراث فرهنگی، شهرهای بزرگ، محیط شهری