تبیین نقش عنصر آب در خلق منظر و ارتقاء کیفیت محیطی شهر ایرانی

آب گنجینه مشترک انسان ها و یکی از اساسی ترین عناصر طبیعی منظر شهری است. این عنصر حیاتی از گذشته تا امروز تاثیر بسزایی در شکل-یابی و اثربخشی فضاهای شهری داشته و همواره جلوه های مختلف آن باعث تهییج و تحریک گرایش های زیبایی شناختی انسان شده است. ارزش وجودی آب تنها محدود به بعد زیبایی شناختی نبوده بلکه به عمیق ترین و درونی ترین بخش طبیعت باز می گردد. چنین محرکی، انسان را به سوی شناخت وجوه مختلف آب اعم از حسی و ادراکی، دیداری(بصری)، معنایی، عملکردی، کالبدی- زیبایی شناسانه، زیست محیطی، روان-شناسانه، اجتماعی و زمانی سوق می دهد. همین شناخت، زمینه ی طراحی های متنوع با بهره گیی از عنصر آب در منظر شهر را فراهم ساخته است. شناخت تمامی ویژگی ها و ارزش های وجودی آب و به کارگیری صحیح آن ها در منظر شهر هدف اصلی پژوهش حاضر است. به عبارتی تبیین الگویی شامل معیارها و شاخص های عمده ی آب در جهت خلق منظر و ارتقای کیفیت محیطی شهر ایرانی مدنظر است. پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و شیوه ی مطالعه بر حسب روش و ماهیت، توصیفی تحلیلی است. جهت گردآوری و تحلیل اطلاعات نیز از تحلیل محتوای اسناد و متون مرتبط با موضوع مورد مطالعه بهره گرفته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آب ، خلق منظر ، کیفیت محیطی ، شهر ایرانی.