مبانی فرزندکشی از دیدگاه روانی در جامعه با نگاه مسئولیت کیفری

قانون کیفری در سیاست جنایی به عنوان مهم ترین ابزار از جایگاه ویژه برخوردار است. اصول سیاست کیفری هر کشور در حقوق کیفری موضوعه آن و در میان قواعد و مفاهیم مندرج در آن انعکاس می یابد. هر قانونی کیفری با وجود تمامی مزایا و منافعی که برای یک جامعه دارد، بدون تردید می تواند خطرساز و افزایش دهنده قدرت دولت باشد. جرم فرزندکشی در کنار هر عنوان، وصف خاصی را متبادر بوده، لکن در کلیت امر، استنباط از نظر مقنن، متاثر از توجه به قواعد خاصی در جرم دانستن افعال بوده و در حقوق کیفری ایران، این فرض اجتناب ناپذیر، منصرف بر عمومات اسلام و فقه حاصل از آن است و جرم فرزندکشی را فرایندی دانسته اند که به موجب آن قانون گذار با درنظرگرفتن هنجارها و ارزش های اساسی جامعه و باتکیه بر مبانی نظری مورد قبول خود و طبعا متاثر از نظام عقیدتی مشخص، فعل یا ترک فعلی را ممنوع و برای آن ضمانت اجرای کیفری وضع می کند، براین اساس، جرم انگاری فرزندکشی امری مبتنی بر علوم زیرساختی همچون فلسفه حقوق، فلسفه سیاسی و علوم اجتماعی است؛ لذا مبنا و اتکای جرم فرزندکشی بر مفاهیمی چون اخلاق، حق، عدالت و قدرت و نهایتا آزادی بوده و اهداف ناشی از آن، ناظر به تلقی دولت از رفتارهای مغایر هنجارهای مسلم اجتماعی است .