مسعود احمری - دبیر الهیات
جواد حسن زاده - دبیر الهیات
بهناز عزتی صفاخانه - دبیر دین و زندگی، لیسانس آموزش الهیات
گلاله فلاحی - دبیر دین و زندگی، لیسانس آموزش الهیات

این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی آثار استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی توسط دانش آموزان و آثار آن بر تربیت دینی آنان پرداخته ایم یافته های پژوهش حاکی از ان است که: تربیت فرایندی است که به عوامل و شرایط بیرونی و زمینه ها و انگیزه های درونی بستگی دارد و به معنای فراهم آوردن زمینه های مناسب برای شکوفایی استعدادها و پرورش توانایی های نهفته برای رسیدن به هدف های مورد نظر است. در مورد انسان، علاوه بر آن چه گفته شد، تربیت معطوف است به زمینه سازی برای تحول ارادی و آگاهانه و ایجاد رفتارها و حالات مطلوب و حذف حالات و رفتارهای نامطلوب و رشد متوازن که مایه فزونی منزلت معنوی انسان شوداز دیدگاه صاحب نظران علم اخلاق، فراهم آوردن زمینه برای رشد و پرورش استعدادهای درونی هر موجود و به ظهور و به فعلیت رسانیدن امکانات بالقوه موجود دردرون او را تربیت می نامند شبکه های اجتماعی، خدمات آنلاینی هستند که به افراد اجازه می دهند در یک سیستم مشخص و معین پروفایل شخصی خود را داشته باشند، خود را به دیگران معرفی کنند، اطلاعات شان را به اشتراک بگذارند و با دیگران ارتباط برقرار کنند. از این طریق افراد می توانند ارتباط شان با دیگران را حفظ کرده و هم چنین ارتباط های اجتماعی جدیدی را شکل دهند. فناوری های ارتباطی جدید و بزرگراه های اطلاعاتی آن، به ویژه اینترنت و شبکه های اجتماعی مجازی منجر به تحول در شدت و میزان ارتباط انسان ها در اقصی نقاط جهان شده اند و تحولی کیفی در نحوه ارتباط انسان ها با یکدیگر ایجاد کرده اند. بدین معنی که امروزه بااستفاده از اینترنت و باحضور در این بزرگراه، امکان بهره گیری از انبوهی از اطلاعات درکمترین زمان ممکن و برقراری ارتباط گفتاری نوشتاری و دیداری با هزینه ای نسبتا کم فراهم آمده است. ظهور این پدیده اگرچه خود معلول تحولاتی چند بوده اما پس از ظهور، خود منشاء تحولات زیادی گردیده است. یکی از این تحولات تحول در معنا و مفهوم تربیت از یک سو و تربیت دینی نوجوانان به ویژه دانش آموزان از سوی دیگر است.

شبکه های اجتماعی مجازی، دانش آموزان، تربیت دینی، تکنولوژی.