زهرا مصیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه علوم و فناوری آریان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه مداخله مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی و خوشبینی تحصیلی دختران پایه ششم ابتدایی (مطالعه ی موردی: شهر بابلسر) انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی ۲۰۷ دانش آموز دختر ششم ابتدایی مدارس دولتی ۱۲ ساله شهر بابلسر در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل داده اند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۱۳۲ نفر از بین جامعه مورد نظر به صورت دردسترس انتخاب شدند و سپس پرسشنامه خوشبینی تحصیلی و آزمون انعطاف پذیری شناختی بین تمامی افراد توزیع شد و از بین آن ها ۵۰ نفر از دانش آموزانی که کمترین نمره را در پرسشنامه خوشبینی تحصیلی و آزمون انعطاف پذیری شناختی کسب نموده اند انتخاب شده اند و بر اساس معیارهای ورود و خروج و رضایت داوطلبانه تعداد ۵۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۵ نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه انعطافپذیری شناختی، دنیس و وندر وال (۲۰۱۰ )، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی تی.شانن - موران و همکاران (۲۰۱۳) استفاده شد. برای گروه آزمایش از مداخله مثبت گرا بر اساس دستورالعمل سلیگمن و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد، که در ۹ جلسه ۹۰ دقیقهای اجرا گردید. مداخله صرفا بر روی گروه آزمایش استفاده شد و برای گروه کنترل مداخله صورت نگرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) مورد تحلیل قرار گرفت و یافته ها نشان داد بین نمرات پیش آزمون پس آزمون دو گروه ازمایش و کنترل در انعطاف پذیری شناختی و خوشبینی تحصیلی دختران پایه ششم ابتدایی تفاوت معنی داری وجود دارد. به طور کلی برنامه مداخله مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی و خوشبینی تحصیلی دختران پایه ششم ابتدایی اثربخش است. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، توجه به نقش برنامه مداخله مثبت گرا در ایجاد تغییرات در انعطاف پذیری شناختی و خوشبینی تحصیلی تلویحات درمانی مهمی را در بر دارد.

انعطاف پذیری شناختی، خوشبینی تحصیلی، برنامه مداخله مثبت گرا.