امیرمحمد توان - وزارت آموزش و پرورش

هدف این مقاله بررسی انتقادی سیاستگذاریهای اجرای عدالت در سند برنامه درسی ملی از منظر رویکردهای عدالت است. برای انجام این کار ابتدا نوع سیاستگذاری اجرایی سند در باب عدالت سپس تناقضات موجود در آن در قیاس با رویکردهای عدالت مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به ماه یت نظری پژوهش روشهای مورد استفاده در آن به صورت کیفی در قالب تحلیل متون به صورت دیالکتیکی و انتقادی میباشد. در این روش، ابتدا باید تلفیق نامناسب و متضاد را نمایان ساخت، سپس به دنبال یک ترکیب دیالکتیکی مناسب جهت رهاییبخشی از تلفیق نامناسب بود. واحد تحلیل متون، سند برنامه درسی ملی است که در قالب جداولی، مطالب و بندنوشتهای آن در متن مقاله آورده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که سیاستگذاریهای عدالت سند برنامه درسی ملی به صورت یک سیاستگذاری حداکثری در قالب تحقق نظام شایستگی است. بنابراین سند زمینه نوعی از شایستگی استبدادمحور در کنار تناقضهای اجرایی عدالت را فراهم آورده است. برای رفع این مسئله پیشنهاد میگردد که برای تشخیص نحوه سیاستگذاری مناسب در باب عدالت، فضایی گفتگو محور در میان حاکمیت (به عنوان سیاستگذار) و مردم (به عنوان فراهم آورنده زمینه مناسب) و حتی در میان خود مردم به صورت امری پویا و سیال پدید آید. گفتگویی که میتواند در قالب اجتماعات گوناگون، از یک سو، از پدید آمدن هر نوع تکبر و تک گویی در جامعه جلوگیری به عمل آورد و از سویی دیگر اصول و راهکارهای معین تری را برای برقراری عدالت فراهم سازد.

سیاستگذاری، عدالت، سند، برنامه درسی، آموزش و پروش.