اثربخشی نقش بازی های آموزشی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

دوران کودکی نقشی حساس و تعیین کننده در زندگی انسان دارد. توجه به این دوران به حدی است که روانشناسان و صاحب نظران و پژوهشگران تعلیم و تربیت آن را غالبا برجسته ترین مرحله در تکوین شخصیت انسان دانسته اند. همچنین روانشناسان وجود تعارضات، اختلالات و نابسامانی های روانی در این سنین را از عوامل اساسی بروز مشکلات در سراسر زندگی فرد می دانند. یکی از مواردی که امروزه توجه بسیاری از روان شناسان را به خود جلب کرده است مسئله خلاقیت کودکان است . آموزش و پرورش نیز به عنوان متولی تعلیم و تربیت فرزندان وظیفه فراهم آوردن زمینه رشد و پرورش خلاقیت و همچنین نوآوری و همچنین استفاده صحیح و جهت دار از استعدادها و توانایی های افراد را به عنوان امری مهم به عهده دارد که این خود زمینه ساز توسعه همه جانبه کشور ( توسعه فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی و ...) است . پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر نقش بازی های آموزشی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه رشد خلاقیت تورنس (۱۹۷۹)، بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۳/۰ و ۷۶/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان رشد خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون ۸۰/۲۲ بود که در پس آزمون به ۳۰/۲۸ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۴/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر بازی های آموزشی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی های آموزشی ، خلاقیت ، دانش آموزان ، رشد و پیشرفت .