صفیه کریمیان - کاردانی علوم تجربی، آموزگار پایه اول

بسیاری از کودکان هنگام جدا شدن از والدین ناراحت می شوند به خصوص در خانوادههایی که مراقبت های غیرمنطقی از کودک صورت می گیرد؛ اما برخی از کودکان اضطراب بسیار شدیدی را موقع جدا شدن از مادرشان نشان می دهند در موارد بسیار شدید کودک حتی در اتاق مادر را تعقیب می کند، این مشکل موقعیت که کودک در مدرسه می رود، آشکار می شود.حدود ۳ و نیم درصد کودکان به این ناراحتی مبتلا می شوند و در پسرها و طبقه مرفه بیشتر است . به این رفتارها اضطراب جدایی می گویند. اگر والدین کودک را در محیط مدرسه رها کنند اضطراب کودک بیشتر می شود پس باید با ملایمت و نرمی با کودک ارتباط برقرار کرد و با حرف زدن با کودک به کاهش اضطرابش کمک کرد.اضطراب در برخی کودکان در آغاز سال تحصیلی طبیعی است به خصوص برای کودکانی که وارد دوره پیش دبستانی یا کلاس اول می شوند. این دسته از کودکان چون از محیط خانه وارد محیط دیگری می شوند. با افراد جدید مواجهه می شوند و محیط جدیدی را تجربه می کنند و از سوی دیگر آزادی هایی را که در محیط خانه داشتند، در مدرسه ندارند دچار اضطراب می شوند.کودکان در ورود به مدرسه در زمان استراحت ، نوع تغذیه و زمان بازی خود دچار تغییر شده و طبیعی است که دچار اضطراب شوند. مهم ترین مسئله در ورود کودکان به مدرسه جدا شدن از والدین به خصوص مادر است و چون کودک چند سال به طور طبیعی در کنار مادر بوده است جدا شدن از مادر برایش سخت است . البته اکثریت کودکان در مدت کوتاهی با محیط جدید هماهنگ شده و می توانند خود را سازگار کنند در سال تحصیلی اخیر بنده با چنین موضوعی مواجه شدم و آنهم وابستگی بیش ازحد یکی از دانش آموزانم به نام زینب به مادرش بود که باعث می شد نسبت به مدرسه گریبان باشد و در بین جمع دانش آموزان بسیار کم رو و خجالتی باشد.

اضطراب، وابستگی ، مدرسه گریزی