زهرا محسنی اژیه - کارشناسی، دبیری علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقاناصفهان،اداره آموزش و پرورش شهرستان هرند، آموزشگاه حاج جعفر

بازی عبارت است از هر گونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که موجب کسب لذت در کودک می شود و می تواند بصورت گروهی و یا فردی باشد. بازی در عین این که وسیله سرگرمی است ، جنبه ی آموزندگی و سارندگی نیز دارد در برخی موارد اشتغال کودک به بازی بیش از ارزش خواندن کتاب است .کودکان در خلال بازی ها به ویژه بازی های آموزشی ، به مفاهیم جدیدی دسترسی پیدا می کنند و مهارت بیشتر و بهتری را کسب می نمایند .در حین بازی مطالب آموختنی ، بدون فشار و با میل و رغبت فرا گرفته میشود. بازی فرایندی است که کودک از طریق آن، با جهان پیرامون خود به تعامل می پردازد و شخصیت وی شکل می گیرد. بدین جهت پرداختن به بازی به عنوان وسیله ای برای آموزش و یادگیری اهمیت زیادی دارد. ویژگی های هر بازی و فا یده های آن در رشد همه جانبه قوای ذهنی ، جسمی ، شخصیتی و اجتماعی کودک باعث شده است توجه تعداد زیادی از دست اندرکاران تعلیم و تربیت به چگونگی نقش آن در امر آموزش کودکان معطوف شود. اگر یادگیری همراه با بازی باشد کودکان بهتر و سریعتر آن را فرا می گیرند . نتایج و یافته ها نشان می دهد که بازی فرصت های مناسبی را برای آموزش و یادگیری پایدار فراهم می کند و محیط پیرامون و دنیای اطراف خود را بهتر می شناسد.

بازی ، پیشرفت تحصیلی ، بازی آموزشی