رقیه حیدری - کارشناسی آموزش علوم تجربی، مربی پرورشی، آموزش و پرورش ناحیه دو سنندج.

امروزه نقش مهم نمایش و بازیهای نمایشی در تعلیم و تربیت کودک بر همگان آشکار شده . مبحث مورد توجه بسیاری از روان شناسان کودک و علوم تربیتی قرار گرفته و به عنوان اهرمی نیرومند موثر و عملی در پیشبرد اهداف آموزش و پرورش شناخته شده است بازی راه شناسایی جهانی است که کودک در آن زندگی میکند و راه شناخت امکاناتی است که او در کنار خود دارد از طریق بازی است که رشد شخصیت و سلامت و نشاط کودک تحقق می یابد و از همین راه است که او منظور و مقصود خود را عملا بیان میکند و با محیط و جامعه اش پیوند میخورد. یکی از عوامل در و به کار گیری قوه تخیل و کنترل انرژی ، بازی است بازی از طفولیت آغاز شده و تا مرگ ادامه می یابد و به زبان پیاژه بازی از تولد آغاز میشود این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ،روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه عزت نفس کوپر و اسمیت (۱۹۶۷) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰٫۷۵ و ۰٫۷۸ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف همبستگی ،پیرسون آزمون همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان عزت نفس دانش آموزان در پیش آزمون ۱۶٫۲۰ بود که در پس آزمون به ۱۸٫۴۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(۰٫۰۰۷=p). در واقع بین دانش آموزانی که با روش بازیهای نمایشی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان عزت نفس آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

بازی ،بازیهای نمایشی، عزت نفس دانش آموزان ابتدایی