ثریا داودی - کارشناسی حرفه ای مدیریت امور فرهنگی و برنامه ریزی فرهنگی مرکز آموزش علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد ۱۸ تهران

زمینه : کم رویی یک اختلال روانشناختی محسوب نمی شود بلکه یک رگه ی شخصیتی است که با رفتارهای اضطرابی و اجتماعی خفیف در موقعیت های اجتماعی همراه است . زیمباردو کم رویی را تجربه ای می داند که فرد بیش از اندازه به خود توجه می کند و همواره از خودارزیابی های منفی به عمل می آورد تا حدی که این حالت ها برای فرد کم رو علت ایجاد ناراحتی و جلوگیری از بروز احساسات در موقعیت های اجتماعی و همچنین مانع پیگیری هدفهای بین فردی و شغلی می شود. هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر که به روش اقدام پژوهی انجام شده است رفع کم رویی دانش آموز، افزایش میزان مشارکت در کلاس و بهبود روابط دانش آموز با سایر دانش آموزان در کلاس می باشد. مواد و روشها: در این تحقیق با مطالعه ی پیشینه و تحقیقات مرتبط و بهره گیری از ابزارهای مشاهده، مصاحبه با والدین ، مصاحبه بامدیر و معلم سال قبل ، مصاحبه با خود دانش آموز تلاش شده است تا حدودی مشکل کم رویی دانش آموز برطرف شود. یافته ها: هدف اصلی این پژوهش رفع کم رویی دانش آموز بوده است . اما بعد از اجرای راه حل ها متوجه شدم که با رفع کم رویی ، دانش آموز در این پایه و پایه های بالاتر به طور کلی در اجتماع با دیگر افراد و دانش آموزان ارتباط برقرار کرده است و به پیشرفت قابل توجهی دست یافته است . نتیجه گیری : بعد از خانواده، معلمان در محیط های آموزشی تلاش کنند با توجه به رفتار دانش آموزان مشکلات و مسائل آنها را شناسایی کنند و تا حد مقدور نسبت به حل مشکلات اهتمام ورزند. با رفع مشکل دانش آموز در ارتباط با کم رویی ، بسیاری از مشکلات از جمله برقراری ارتباط و وضعبت تحصیلی او بهبود پیدا کرد.

کم رویی ، دانش آموز، مصاحبه ، مشاهده، آموزش پژوهی