شهلا رضایی
احمد زارعی
صباح کاکایی

امروزه مدیریت بحران از جمله مواردی است که لازم است در فرایند برنامه ریزی شهری مورد توجه ویژه قرار گیرد و همچنین برنامه ریزی مدیریت واحد بحران در حوزه مدیریت شهری جزء ضروری ترین نیازهای برنامه ریزی شهرهاست که می تواند خسارات ناشی از وقوع بحرانها را کاهش دهد اما بخشی از بحرانها هستند که گستره آنها بعضا خارج از حیطه امکانات و توان دستگاههای مسئول شهری نظیر شهرداری ها و شوراهای شهری است ؛ برای مثال بحران ریزگردها در استان خوزستان و سیستانوبلوچستان یا بحران آب در استان اصفهان. در این موارد نقش مدیران شهری مبهم است . این دست از بحرانها به خصوص در رویکرد توسعه ای نیز مورد توجه قرار می گیرند. از این نظر شاهد آن هستیم که مثلا از بحران منابع آبی کشور، بعضا در برخی تصمیم سازی های مسئولان برای توسعه کشور غفلت شده و از خودکفایی محصولی مانند گندم، بدون توجه به بهرهوری و میزان مصرف آب آن، تمجید می شود و به نوعی بحران آب پشت ایده فرصت خودکفایی گندم پنهان می شود. در این پژوهش که به بررسی مدیریت واحد بحران در سوانح و بحران های شهری با هدف کاهش آسیب پذیری شهرها پرداخته ایم با استفاده از روش تحقیق تحلیلی -توصیفی و بهره مندی از روش کتابخانه ای و فیش برداری ببه مفهوم بحران و رویکردهای نظری واحد مدیریت بحران پرداخته ایم سپس به موضوع مهم مدیریت واحد و نقش آن درکاهش آسیب پذیری شهرها در راستای سوانح شهری پرداخته ایم و در پایان در این رابطه به ذکر پیشنهاداتی اکتفا نموده ایم .

مدیریت بحران، سوانح شهری ، آسیب پذیری شهرها، بحران های شهری ، زلزله