مهدی جعفری - عضو هیئت علمی گروه مهندسی معدن، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

قرار گرفتن پسماند های معدنی در معرض اکسیژن و آب باعث تخریب اکسیداتبو(میکروبی کاتالیز شده) مواد معدنیحاوی سولفید، تولید فاضلاب اسیدی که حاوی غلظت های بالایی از فلزات محلول و سولفات هستند می شود. ذخیرهسازی معادن زباله در محدوده معادن، منجر به مشکلات زیست محیطی خواهد شد. در این مطالعه یک رویکرد اصلاح شده،شامل ترکیبی از بیولیچینگ اکسایش و کاهشی در مقادیر بسیار پایین pH و دماهای ۳۰ و ۴۵ درجه سانتیگراد بر رویپسماندهای دو معدن شماره ۱ و ۲ مس در قم انجام شد. مسء محلول در عصاره های لیجینگ. به صورت CuS به صورتانتخابی با تماس با H(۲)S بیوژنیک رسوب داده شده بود. با انجام این کار فلزات موجود دیگر در غلظت های قابل توجههمچون آهن و روی فاز های سولفیدی با مقادیر ۳> pH را تشکیل ندادند. بنابراین این روش بازیابی و بازیافت مس را ازهر دو ضایعات پسماندهای معدنی تسهیل کرد. بیولیجیینگ مس از پسماند معدن شماره ۲ در دمای ۴۵˚C بسیار موثرتر از۳۰˚C بود. تنها فلز موجودی که به طور هم زمان رسوب کرده بود نقره بوده چون Ag(۲)S دارای محصول انحلال کمتری ازCuS است. بازده بالای بیولیجینگ مس از پسماندهای معدن شماره ۲ به نسبت معدن شماره ۱ اتفاق افتاد. ۶۸ درصد فلزمس از دو ماده معدنی کالکوپربت و انارژیت، استخراج شد. پتانسیل های اکسایش کاهش تقریبا ۶۳۰+ تا ۶۵۰+ مگاولتلیچینگ کالکوپیریت را ترجیح دادند. در طول بیولیچینگ اکسایشی/ کاهشی. پتانسیل ردوکس کم نگهداری شده بود. کهموجب جداسازی کالکوپیربت موجود در پسماندها شد. علاوه بر این دلیل دیگر برای استخراج نسبتا بالای مس نیز ممکناست میزان قابل توجه (۳۰mg/kg) محتوای نقره پسماندهای معدن شماره ۲ باشد. نهایتا استخراج بسیار موثر مس ازپسماندهای معدنی تولید شده در این دو معدن رویت شد که می تواند منجر به توجیه اقتصادی خوبی در آینده گردد.

پسماند، استخراج زیستی، مس